De tempels van Angkor....

Het ontbijt is niet in buffetvorm, we krijgen een American breakfast, eitjes met spek. Langzamerhand stroomt de eetzaal vol. Wij hebben het ontbijt net op en de rest is halverwege als het restaurant in een keer vol met rook staat. De rook komt van de wegwerkers die een vuurtje stoken. Zo snel als de rook is gekomen zo snel is deze ook verdwenen. De overige gasten krijgen een nieuw ontbijt, wij niet. Zo blijkt maar weer dat snel eten nergens goed voor is.

Keurig om 9 uur staat James klaar met de tuk tuk. Vandaag doen we een tourtje naar de tempels van Angkor. Het complex is 36 vierkante kilometers en is in de jaren 1860 door Henry Mouhot ontdekt. De toerisme is hier gegroeid van 200.000 toeristen per jaar naar 2 miljoen per jaar.

Angkor is een oude verlaten stad die ten noorden ligt van de plaats Siem Reap en was ooit ca. 500 jaar de hoofdstad van de machtige Khmerrijk tussen de 9e en 14e eeuw. De toenmalige Khmerrijk beslaat de hedendaagse Cambodja en delen van Thailand, Vietnam en Laos. Angkor Thom is de centrale gedeelte van de stad en is ommuurd. De tempels zijn deels hindoeïstisch en deels boeddhistisch. De bekende tempel Angkor Wat ligt buiten de centrale gedeelte.

We besluiten om een korte tour te doen en schaffen een dagkaart aan. Het is mogelijk om een drie dagenkaart te kopen, maar om alles te kunnen zien heb je wel een 2 weken nodig. Er wordt een dagkaart afgedrukt met onze foto. Als eerste gaan we naar Angkor Wat, het grootste religieuze gebouw ter wereld. Als we aankomen bakt de zon er goed op. Nog gauw even een hoed en een baseballcap kopen om onze bolletjes te beschermen. Ik heb al 2 caps laten liggen deze vakantie. De vraagprijs is absurd hoog. Ik leg uit dat we al een aantal jaartjes meelopen in Zuidoost Azië en nog nooit zoveel voor een hoofddeksel hebben betaald. Vervolgens lopen we weg. Uiteindelijk krijgen we het spul voor de juiste prijs.
Bij de ingang van de tempel klampt een gids ons aan om mee te gaan. Na ook weer wat af te dingen komen we tot een deal. Cultuurbarbaar als ik ben had het voor mij niet gehoeven. Erna vindt het wel interessant. Helaas is het vergeven van de toeristen, maar de tempel is overweldigend. In de tempelmuren zijn diverse figuren uitgehouwen en onder andere scenes uit de hindoeïstische epos Ramayana.
Voor ons zijn de tempels uit de Khmerrijk niet nieuw. Enkele jaren geleden hebben we tempels bezocht in het oosten van Thailand.

Op het complex zijn veel kraampjes met souvenirs. Verkopers klampen je aan. Ook worden veel kleine kinderen ingezet om souvenirs, sieraden en kaarten te verkopen. Schrijnend om te zien, eigenlijk horen ze op school te zitten. We gaan verder met de gids door het gebouw. Hij dreunt zijn dingetje op en ik verlies al gauw mijn interesse in de verhalen over de wandtekeningen. Gelukkig is de gids klaar met zijn verhaal en kunnen we op eigen houtje rondlopen. We gaan naar de top van het gebouw waar het file lopen is. Na de afdaling eten we een hapje. Bij het verlaten van het complex blijkt maar weer dat de politie je beste vriend is want we krijgen spontaan een appel van een agent.

We rijden door naar Bayon. Dit is een tempel van het Angkor Thom complex waarin 54 gotische torens staan met daarin 216 grote ietwat lachende gezichten zijn verwerkt. Deze tempel is ook overweldigend. Bovendien ligt het op een mooie locatie in de jungle. Van hieruit lopen we door naar Baphuon. Dit is een pyramide tempel. De grote rijen toeristen zijn nu wel verdwenen. We beklimmen de steile trappen en tussen de etages door nemen we een pauze. in de hitte klimmen is geen pretje. Vanuit de bovenste verdieping heb je een heel mooi uitzicht op de diverse gebouwen. De weg naar beneden is eng. Nu zie je pas hoe steil de trappen zijn. Achter ons horen we gillende Japanse meisjes die er niet af durven. Neem van mij maar aan dat zij kunnen gillen.

Onderweg naar de laatste tempel doen we nog een plaspauze. Op het bord voor het toilet staat dat buitenlanders 2000 riel moeten betalen maar cambodjaanse toeristen 200 riel. Het is ronduit belachelijk dat ze dit verschil zo doortrekken tot aan het toiletbezoek. Jammer! De laatste tempel die we gaan bezoeken is de Tha Phrom. Hier zijn scènes opgenomen voor de film Tomb Raider. Grote bomen groeien over het vervallen tempelgebouwen. De grote wortels hebben zich in de loop van de jaren hun weg gebaand door de stenen. Helaas is het hier ook weer een drukte van belang. We zijn inmiddels wel een beetje tempelmoe geworden en vinden dus ook niet erg dat de tour is afgelopen. We gaan terug naar het hotel. James onze chauffeur probeert ons nog over te halen om hem morgen in te huren. Helaas, wij kiezen voor de fiets morgen. We nemen nog een duik in het verlaten zwembad van het hotel waarna we de dag besluiten met overheerlijke Khmer eten in het naastgelegen eettentje.

Vanochtend was het moeilijk opstaan. Ik had niet veel zin om iets te gaan doen. Als we naar het restaurant lopen voor het ontbijt is het al heet. Tijdens het ontbijt boeken we via het hotel de tickets voor de bus naar Phnom Penh. Omdat we Max en Hong (onze kennissen uit Duitsland) hier gaan ontmoeten blijven we weer een nacht in ons stamhotel. Na het ontbijt pak ik de rugzak in vol met liters vocht voor onderweg naar het drijvende dorp Chong Kneas. Bij het fietsverhuurbedijf krijgen we 2 kleine fietsen mee. Voor Erna volstaat het maar voor mij is het een type kinderfiets. De fietstocht voert door mooie dorpjes en rijstvelden. Vlak voor Chong Kneas verandert de weg in half zand half asfaltweg met diepe kuilen. Op een gegeven moment zien we links een drijvend dorpje. We maken foto’s en fietsen dan door. Even later zijn we bij de bootterminal. Van hieruit is het 8 kilometer varen naar een drijvend dorp. Met een stalen gezicht vraagt men $20, dit terwijl de Lonely Planet aangeeft dat het $11 moet zijn. Wij geven dat aan en direct zakt de prijs naar $15. Niet alleen de prijs zakt snel maar onze broek ook. We fietsen weg en komen erachter dat de boot de enige mogelijkheid is om er te komen. Er loopt een Nederlands gezin rond en we vragen hen wat zij moeten betalen. Ook aan hun is $15 voorgesteld maar de man is er al klaar mee. Twee vrouwen die voor hun in de rij stonden, hebben $23 betaald. De prijs is in een jaar tijd met 100 procent gestegen. Wij zijn er ook klaar mee en willen weg gaan. Op dat moment worden we aangesproken door een van de medewerkers. Erna is helemaal pissed off en gaat fel de discussie aan. De medewerker wordt ook fel en Erna staat op het punt om een potje te gaan matten. Omdat er een nieuwe groep toeristen aankomt dimt de medewerker en ik haal Erna er weg. Het heeft geen zin om hier energie in te steken. We fietsen terug en onderweg komen we kinderen tegen die ons begroeten: “Hello, one dollar please.” Jammer dat ze opgevoed worden om te bedelen. We fietsen terug naar Siem Reap en het wordt warmer en warmer. Het zweet komt uit alle hoeken en gaten. Vijfentwintig kilometer op en kinderfiets is zwaar dus rest er ons niets anders dan het zwembad in te duiken, het dagboek bij te werken en wat te gaan slapen.
Voor het avondeten besluiten we even bij de minimall te gaan kijken. Erna ziet daar mooie schoenen met strass stenen. De verkoper vraagt er 42 dollar voor. Aangezien er geen prijs op staat en je altijd moet afdingen omdat toeristen hier altijd een andere prijs betalen dan de lokale mensen, doet Erna een bod. Het bod valt niet in goede aarde en de verkoper bergt zijn waren op en wil verder geen tegenbod meer doen. Soms moet je het spel meespelen en soms juist niet. Tja, weer een lesje geleerd!

Groetjes uit Siem Reap.