Niets te doen....
Door: René en Erna
Blijf op de hoogte en volg René en Erna
30 Augustus 2009 | Maleisië, Ipoh
Goedemiddag lezers,
Wat leuk om jullie reacties te lezen. We moesten er hartelijk om lachen. Bedankt allemaal.
Zoals al aangekondigd zouden we een paar dagen gaan uitrusten in Hat Nai Phlao. Wat kun je verwachten van deze dagen? Niet veel hebben wij gedacht, maar dat valt toch nog wel mee. Onze ochtend beginnen we met een ontbijtje. Het personeel spreekt amper Engels. "Amelican blackfast?" vraagt de serveerster. "What else do you have?" "Amelican blackfast." Geen keus dus. "Doe deze dan maar". Een horde aan personeel hangt aan de bar, zelfs de kok. Ze hebben alleen aandacht voor elkaar en niet voor ons. Pas als we weg gaan komen we weer in beeld.
Het is tijd om het achterstallige internetwerk weg te werken. We lopen inmiddels al 4 dagen achter. Dit neemt nog al tijd in beslag. Afijn, 4 uur later zijn we klaar.
Halverwege de middag werken een lunch weg, doen verder niets en presteren het ook nog om later het avondeten weg te werken. Dit onder het genot van een biertje en een licht zeebriesje. Al deze inspanningen maakt ons moe en dan is het weer tijd om naar ons huisje te gaan. Vlakbij het huis ontmoeten we een oudere vrouw, gekleed in oude kleren. Ze vraagt ons in welk huis we zitten en waar we vandaan komen. Blijkt dat ze ooit een tour door Europa gemaakt heeft en Amsterdam heeft aangedaan. Ze blijkt de eigenaresse van het resort te zijn. Aan haar uiterlijk zou je het niet zeggen en we trekken onze wenkbrouwen op bij hetgeen ze vertelt. Ze vertelt ons dat ze naast de bungalows een paar jaar geleden het achterliggende hotel met 120 kamers heeft laten bouwen. Wij vragen waarom het hotel Supar Villa's heet. Spelfoutje? Dat niet, Supar blijkt haar voornaam te zijn. "En hoe zijn jullie hier terecht gekomen, via internet?" vraagt ze. Via de Lonely Planet zijn we er terecht gekomen. We laten haar de recensie over het hotel zien en leggen uit dat het een wereldwijd verkocht boek is dat veel door backpackers wordt gebruikt. Haar Engels is niet zo best, dus ik moet mijn rugzak nog uit het huisje pakken om dit uit te leggen. Van blijdschap biedt ze ons een zak sinaasappels aan en zal ze de volgende dag bananen brengen. Voor haar is morgen een drukke dag, diverse grote reisorganisaties komen langs om alles te regelen voor het hoogseizoen. Voor ons ook tijd om bij te komen van de drukke dag.
De volgende dag bij het ontbijt is er een andere serveerster. Serveerster kunnen we het niet noemen. Het is een travestiet, maar het spreekt wel Engels. We hebben nu dus keuze uit American en Asian breakfast (het gaat met sprongen vooruit). Na het ontbijt gaan we op de veranda een potje Yathzeeen. Plotseling horen we een plof in het zand. Dat is grappig, toch de vallende kokosnoot! Als we gaan kijken zien we geen kokosnoot maar een felgroene slang. Het lijkt wel een nepslang, maar als ik de camera haal hoor ik Erna al gillen. Het beest is weer rap de boom in geklommen. Erna wil niet meer buiten zitten in verband met de vallende slangen. Ze gaat naar de receptie om meer informatie over de slang in te winnen. "Snik in the loom?" Nee in de boom! Al gauw komt ze met 5 geschrokken serveersters en een bezem terug. Onze travestiet heeft de bezem in de hand. Hij raakt per ongeluk Erna met de bezem aan en ze begint te gillen. Alle serveersters gillen mee even hard mee. Wat een hilariteit! De travestiet zegt nog tegen mij dat als ik bang ben dat ik maar bij hem moet komen slapen. Ja, ja ik weet niet wat voor slang ik dan tegenkom! De slang is inmiddels vertrokken en er is weer rust in de tent.
Zoals al standaard aan het worden is lunchen we, pitten we en dan is het weer tijd voor het avondeten. De openlucht eetzaal, die normaal voor 90% leeg is, stroomt nu vol met gasten. Het zijn de mensen die hebben vergaderd en plotseling zien we mevrouw Supar. Dus ze is echt wel de big boss. Ze zegt ons gedag en mengt zich weer tussen haar gasten. Ze had geen tijd voor de bananen want ze was de hele dag aan het vergaderen. Tijdens het eten komt ze met groene kipcurry naar ons toe. Ja, dat moeten we proeven. Als toetje brengt haar dochter 3 soorten fruit. We voelen ons vereerd, want we worden als eregasten behandeld.
Voor de volgende dag hadden we al een taxi van het hotel besteld om ons het busstation in Khanom te brengen, maar dat hoeft niet want zij zal ons wegbrengen. Wauw, dat maak je niet gauw mee! We maken nog wat foto's en krijgen haar kaartje met e-mail. Ja en next ji joe cam again. Goed warm houden dit contact.
De volgende ochtend na het ontbijt brengt de kok ons tegen achten naar het busstation. Supar had geen tijd, blijkbaar is ze moe van de drukke dag ervoor. Ze belt onderweg nog even op om toch persoonlijk afscheid te nemen. De kok is ook weer iemand die maar 10 woorden Engels spreekt dus het is een rustig ritje. Vanaf Khanom gaan we met de minibus naar Surat Thani. Daar willen we door naar Hat Yai en dan kijken we wel verder waar het schip strandt. Er geldt een negatief reisadvies voor dit gebied vanwege de aanslagen die er regelmatig worden gepleegd, eergisteren werd de laatste gepleegd. Het gaat vooral om het gebied ten zuiden van Hat Yai. We gaan het toch proberen. Ons doel is om zo snel mogelijk de grens over te steken en naar Maleisie te gaan. Zo rond 10 uur komen we aan in Surat Thani. Onze chauffeur van de minibus brengt ons rechtstreeks naar de bus naar Hat Yai. Even wachten maar vriend, wij zijn vorig jaar ook opgelicht in Surat Thani, dus veel vertrouwen hebben we er niet in.
We besluiten om met een minibus te gaan aangezien dit ruim 2 uur sneller is dan met de bus. De vrouw die ons het tickets heeft verkocht zegt dat deze om 10.30 gaat en dat is over een half uur. Afijn, na wat druk te zetten worden we na half elf opgepikt en vertrekken we. De chauffeur slaat linksaf, linksaf, linksaf en nog een keer linksaf. We staan nu weer in het zelfde straatje en we moeten wachten tot 12.00. Ik ontplof en loop naar degene die ons de tickets heeft verkocht. We willen het geld terug. Mijn tactiek werkt echter niet. Erna brengt de boel tot bedaren en uiteindelijk krijgen we het geld terug. We zijn nu genoodzaakt om toch maar de bus te nemen. We vertrekken nu rond 12.00 en verliezen hier kostbare tijd mee. De busrit naar Hat Yai duurt een dikke 5 uur en stopt om de haverklap. Eenmaal in Hat Yai zien we dat het leven zijn normale gang gaat. Er lopen slechts 2 militairen op het busstation.
We nemen een minibus naar de grens, waar we wandelend de grens overgaan en nemen een taxi naar Alor Setar, een stad die 40km verder op ligt. Gelukkig! We zijn de grens over. We slapen in het Regency hotel. De naam suggereert dat het een luxe hotel is. De lobby ziet er goed uit.
Echter de kamer is niet om over naar huis te schrijven. Degene die de badkamer heeft ontworpen is volgens Erna een acrobaat. De toiletrolhouder hangt achter het toilet en wanneer iemand op het toilet zit kun je de badkamer niet in tenzij je door een brievenbus kan. Conclusie: badkamer is ontworpen door Adriaan.
Vandaag zijn we verder gereisd naar Ipoh, omdat Cameron Highlands onze volgende bestemming is. Hier liggen de theeplantages en de temperatuur is aangenaam. Morgen gaan we hier naar toe. Ook is het morgen de dag van de onafhankelijkheid van Maleisie. Dit gaan we meteen meevieren!
Een groet vanuit Ipoh en tot de volgende keer.
De backpackers.
Wat leuk om jullie reacties te lezen. We moesten er hartelijk om lachen. Bedankt allemaal.
Zoals al aangekondigd zouden we een paar dagen gaan uitrusten in Hat Nai Phlao. Wat kun je verwachten van deze dagen? Niet veel hebben wij gedacht, maar dat valt toch nog wel mee. Onze ochtend beginnen we met een ontbijtje. Het personeel spreekt amper Engels. "Amelican blackfast?" vraagt de serveerster. "What else do you have?" "Amelican blackfast." Geen keus dus. "Doe deze dan maar". Een horde aan personeel hangt aan de bar, zelfs de kok. Ze hebben alleen aandacht voor elkaar en niet voor ons. Pas als we weg gaan komen we weer in beeld.
Het is tijd om het achterstallige internetwerk weg te werken. We lopen inmiddels al 4 dagen achter. Dit neemt nog al tijd in beslag. Afijn, 4 uur later zijn we klaar.
Halverwege de middag werken een lunch weg, doen verder niets en presteren het ook nog om later het avondeten weg te werken. Dit onder het genot van een biertje en een licht zeebriesje. Al deze inspanningen maakt ons moe en dan is het weer tijd om naar ons huisje te gaan. Vlakbij het huis ontmoeten we een oudere vrouw, gekleed in oude kleren. Ze vraagt ons in welk huis we zitten en waar we vandaan komen. Blijkt dat ze ooit een tour door Europa gemaakt heeft en Amsterdam heeft aangedaan. Ze blijkt de eigenaresse van het resort te zijn. Aan haar uiterlijk zou je het niet zeggen en we trekken onze wenkbrouwen op bij hetgeen ze vertelt. Ze vertelt ons dat ze naast de bungalows een paar jaar geleden het achterliggende hotel met 120 kamers heeft laten bouwen. Wij vragen waarom het hotel Supar Villa's heet. Spelfoutje? Dat niet, Supar blijkt haar voornaam te zijn. "En hoe zijn jullie hier terecht gekomen, via internet?" vraagt ze. Via de Lonely Planet zijn we er terecht gekomen. We laten haar de recensie over het hotel zien en leggen uit dat het een wereldwijd verkocht boek is dat veel door backpackers wordt gebruikt. Haar Engels is niet zo best, dus ik moet mijn rugzak nog uit het huisje pakken om dit uit te leggen. Van blijdschap biedt ze ons een zak sinaasappels aan en zal ze de volgende dag bananen brengen. Voor haar is morgen een drukke dag, diverse grote reisorganisaties komen langs om alles te regelen voor het hoogseizoen. Voor ons ook tijd om bij te komen van de drukke dag.
De volgende dag bij het ontbijt is er een andere serveerster. Serveerster kunnen we het niet noemen. Het is een travestiet, maar het spreekt wel Engels. We hebben nu dus keuze uit American en Asian breakfast (het gaat met sprongen vooruit). Na het ontbijt gaan we op de veranda een potje Yathzeeen. Plotseling horen we een plof in het zand. Dat is grappig, toch de vallende kokosnoot! Als we gaan kijken zien we geen kokosnoot maar een felgroene slang. Het lijkt wel een nepslang, maar als ik de camera haal hoor ik Erna al gillen. Het beest is weer rap de boom in geklommen. Erna wil niet meer buiten zitten in verband met de vallende slangen. Ze gaat naar de receptie om meer informatie over de slang in te winnen. "Snik in the loom?" Nee in de boom! Al gauw komt ze met 5 geschrokken serveersters en een bezem terug. Onze travestiet heeft de bezem in de hand. Hij raakt per ongeluk Erna met de bezem aan en ze begint te gillen. Alle serveersters gillen mee even hard mee. Wat een hilariteit! De travestiet zegt nog tegen mij dat als ik bang ben dat ik maar bij hem moet komen slapen. Ja, ja ik weet niet wat voor slang ik dan tegenkom! De slang is inmiddels vertrokken en er is weer rust in de tent.
Zoals al standaard aan het worden is lunchen we, pitten we en dan is het weer tijd voor het avondeten. De openlucht eetzaal, die normaal voor 90% leeg is, stroomt nu vol met gasten. Het zijn de mensen die hebben vergaderd en plotseling zien we mevrouw Supar. Dus ze is echt wel de big boss. Ze zegt ons gedag en mengt zich weer tussen haar gasten. Ze had geen tijd voor de bananen want ze was de hele dag aan het vergaderen. Tijdens het eten komt ze met groene kipcurry naar ons toe. Ja, dat moeten we proeven. Als toetje brengt haar dochter 3 soorten fruit. We voelen ons vereerd, want we worden als eregasten behandeld.
Voor de volgende dag hadden we al een taxi van het hotel besteld om ons het busstation in Khanom te brengen, maar dat hoeft niet want zij zal ons wegbrengen. Wauw, dat maak je niet gauw mee! We maken nog wat foto's en krijgen haar kaartje met e-mail. Ja en next ji joe cam again. Goed warm houden dit contact.
De volgende ochtend na het ontbijt brengt de kok ons tegen achten naar het busstation. Supar had geen tijd, blijkbaar is ze moe van de drukke dag ervoor. Ze belt onderweg nog even op om toch persoonlijk afscheid te nemen. De kok is ook weer iemand die maar 10 woorden Engels spreekt dus het is een rustig ritje. Vanaf Khanom gaan we met de minibus naar Surat Thani. Daar willen we door naar Hat Yai en dan kijken we wel verder waar het schip strandt. Er geldt een negatief reisadvies voor dit gebied vanwege de aanslagen die er regelmatig worden gepleegd, eergisteren werd de laatste gepleegd. Het gaat vooral om het gebied ten zuiden van Hat Yai. We gaan het toch proberen. Ons doel is om zo snel mogelijk de grens over te steken en naar Maleisie te gaan. Zo rond 10 uur komen we aan in Surat Thani. Onze chauffeur van de minibus brengt ons rechtstreeks naar de bus naar Hat Yai. Even wachten maar vriend, wij zijn vorig jaar ook opgelicht in Surat Thani, dus veel vertrouwen hebben we er niet in.
We besluiten om met een minibus te gaan aangezien dit ruim 2 uur sneller is dan met de bus. De vrouw die ons het tickets heeft verkocht zegt dat deze om 10.30 gaat en dat is over een half uur. Afijn, na wat druk te zetten worden we na half elf opgepikt en vertrekken we. De chauffeur slaat linksaf, linksaf, linksaf en nog een keer linksaf. We staan nu weer in het zelfde straatje en we moeten wachten tot 12.00. Ik ontplof en loop naar degene die ons de tickets heeft verkocht. We willen het geld terug. Mijn tactiek werkt echter niet. Erna brengt de boel tot bedaren en uiteindelijk krijgen we het geld terug. We zijn nu genoodzaakt om toch maar de bus te nemen. We vertrekken nu rond 12.00 en verliezen hier kostbare tijd mee. De busrit naar Hat Yai duurt een dikke 5 uur en stopt om de haverklap. Eenmaal in Hat Yai zien we dat het leven zijn normale gang gaat. Er lopen slechts 2 militairen op het busstation.
We nemen een minibus naar de grens, waar we wandelend de grens overgaan en nemen een taxi naar Alor Setar, een stad die 40km verder op ligt. Gelukkig! We zijn de grens over. We slapen in het Regency hotel. De naam suggereert dat het een luxe hotel is. De lobby ziet er goed uit.
Echter de kamer is niet om over naar huis te schrijven. Degene die de badkamer heeft ontworpen is volgens Erna een acrobaat. De toiletrolhouder hangt achter het toilet en wanneer iemand op het toilet zit kun je de badkamer niet in tenzij je door een brievenbus kan. Conclusie: badkamer is ontworpen door Adriaan.
Vandaag zijn we verder gereisd naar Ipoh, omdat Cameron Highlands onze volgende bestemming is. Hier liggen de theeplantages en de temperatuur is aangenaam. Morgen gaan we hier naar toe. Ook is het morgen de dag van de onafhankelijkheid van Maleisie. Dit gaan we meteen meevieren!
Een groet vanuit Ipoh en tot de volgende keer.
De backpackers.
-
30 Augustus 2009 - 13:06
Etes:
.... zo lachen met die vallende slangen ... echt grappig ... vooral die slimme travestiet (denkt ie) en ik moest gelijk al lachen ... idd je weet niet welke slang je dan weer tegenkomt ahaaaeeee. Wederom een heel goeie reisverslag en met spanning wacht ik weer af voor het volgende reisverlag ... groetjes en heel veel plezier met the independance day of Malaysia
selamat etes
-
30 Augustus 2009 - 13:07
Pa En Ma:
Lieve Backpackers,
We hebben samen weer genoten van jullie belevenissen.
De plaatsen waar jullie zijn worden even opgezocht op internet, zodat we een beetje weten waar jullie zijn.
Nu dus in Maleisië,nog veel plezier de komende weken.
Liefs en groetjes,
Pa en Ma -
30 Augustus 2009 - 13:33
Del Connection!!!:
Hello schuurmannetjes,wat een spannende verhalen weer.Zo ken ik jullie weer.Lekker genieten man..Ohja,Erna neem wat slangen mee voor de soep!!!Ya..Ya..Have a good time!...With Malysia -
30 Augustus 2009 - 14:27
Jeannette:
Ik lig alweer in een deuk, slangen? Erna heeft aan mij een fan erbij hoor. Dus die traserveer wilde jou nog een andereb slang laten zien? Geniet maar van Malaysia en neem uit Highlands een lekker potje honing mee...ze hebben daar een groot bloemen veld en produceren honing..de bijtjes althans..dagdag. -
30 Augustus 2009 - 14:29
Jeannette:
Gaat Erna trouwens de Canopy Walk doen in Taman Negara...leuk hoor..aanrader.
-
30 Augustus 2009 - 22:06
Henny:
Erna...als je niet meer wil Yathzeeen, is gillen voldoende hoor, laat die slang lekker in de boom hahaha of was het omgekeerd.. jij gilde en van schrik viel ...?V.w.b. het toilet/badkamer dat is nou bedachtzaam je behoefte doen en douchen(prachtig). Veel plezier verder. Tot wederhoor -
30 Augustus 2009 - 22:06
Costa Elias:
Lieve vrienden,
Zoals altijd lig ik weer in een deuk slangen???????????? minta ampon echt weer iets voor jou Erna hihihihihhihi. Ik heb al lang niks van me laten horen omdat mijn computer sudah crash snik snik ben nu bij ma paar dagen kan ik weer lekker inhalen en lezen en lachen.
Lieve mensen tot de volgende verhalen maar weer.
Dikke kus Costa Elias -
31 Augustus 2009 - 08:48
Nancy:
Semapooooooooot aku. Een nieuw bijbelverhaal: René 1 vers 23. En toen schiep God een travestiet. En toen was er een slang ..... Kunnen we misschien dit jaar met Kerst weer samen voorlezen. Alleen weet ik de vertaling van Travestiet niet in het Maleis. Hahahyeah. Weer een heerljk SupAr verslag. Heb weer met volle teugen genoten. XX -
31 Augustus 2009 - 14:39
Hilda:
Hallo Weer een mooi verslag zou het gaan bundelen als reisverslagen.Heb vooral gelachen bij de slang ik dacht Erna dat je hem mischien wel wilde kleuren. -
31 Augustus 2009 - 21:09
Bens&Paulus:
Hallo E&R,
Is Hat Nai Phlao ook een paradijsje. Lijkt ons leuk om daar ook te vertoeven. Jullie maken daar ook veel vrienden, leuk joh. Misschien een franchise van Supar Villa's? Ahaiiiieee.....
Gr,
B&P. ik was bij het vorige verslag vergeten te melden of je ook een slange-whiskey meenam voor de verzameling. En als ie lekkers is neem dan 2 mee....... -
01 September 2009 - 08:03
Ollop:
Het is weer lachen. Ik durf op het werk jullie reisverslagen niet meer te lezen. Het is steeds lachen. Erna, het was beter een vallende ster te zien dan een vallende slang.
hormat dan cjum manis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
