Laatste dagen in Maleisie
Door: René en Erna
Blijf op de hoogte en volg René en Erna
09 September 2009 | Maleisië, Kuala Lumpur
Goedemiddag beste lezers,
Het is weer leuk om de vele reacties van jullie te lezen en te zien dat de site veel wordt bezocht. Bedankt daarvoor.
Tekek op een zaterdagmiddag. Er is bar weinig te doen. Hier hebben we dan ook geen zin in en lopen maar weer terug naar het hotel. Het luie zweet breekt ons uit als we over de berg lopen, maar de beloning is dichtbij. Namelijk een plons in het zwembad en een koud biertje. Het Filipijns bandje (niet die met de korte rokjes) speelt ook weer aan de poolbar. Meezingend komen we de middag wel door. 's Avonds eten we bij het naastgelegen Chinees Seafood restaurant. We bestellen Tom Yam soep vooraf en kiezen de kleinste portie. Daarna vis, kip en groente. Zoals we al gewend zijn jagen ze alles in de soep. Het eten wordt in 1 keer geserveerd. De kleine Tom Yam soep blijkt 3/4 liter per persoon te zijn en wordt met soeplepel geserveerd. Dat is moeilijk eten! Even later komt de ober met 2 kleine kommetjes waar de soep uitgegeten kan worden. Had de ober van te voren ook wel kunnen zeggen, nu kunnen we de soeplepel niet meer uit onze mond krijgen. Na het eten besluiten we een tour te boeken, die bestaat uit een vaart om het eiland, snorkelen, waterval bekijken en een jungletour.
De volgende dag worden we wakker geschud door een regenstorm. Uiteraard gaat de tour niet door. Gelukkig wordt het later op de dag droog en we besluiten om naar kampong ABC te lopen. Dit ligt ongeveer 5 kilometer verderop en is totaal anders dan waar wij zitten. Kleine huisjes aan een smal strand, hier en daar een leguaan en een luie Maleier. Maar het is er wel knus. Er zijn een paar reataurantjes. Na de wandeling zijn we wel toe aan het middageten. Wij kiezen voor het restaurant met een mooie seaviewlocatie. Een slechte keuze blijkt maar weer. Het personeel sloft heen en weer en ziet ons wel zitten maar reageert niet. Degene die de orders opneemt blijkt op het strand in slaap te zijn gevallen. Nadat de baas haar wakker heeft gemaakt sloft het mens met pijn an moeite naar ons toe. Wat een zuur gezicht trekt ze! De lust om te gaan eten is ons vergaan en na wat te hebben gedronken vertrekken we weer. Ander gasten die eten hebben besteld laten dit staan!
We lopen weer terug naar Tekek. In verband met de Ramadan staan er hier kraampjes waar ze overdag eten verkopen. Erna koopt allemaal hapjes en ik verorber een nasi goreng met ayam. Dan maar weer terug naar het hotel voor een koud biertje en om weer naar de Filipijnen te luisteren. We zitten nog niet koud 5 minuten in onze kamer of er wordt geklopt aan de deur. Of er bij ons het toilet stuk is? Nee hoor, alles gaat er wel doorheen, althans niet vloeiend. Sorry horen we. Niet veel later wordt er nog een keer aangeklopt. Surprise! Eh een taartje? En waarvoor? Voordat we de vraag kunnen stellen is de brenger er al vandoor. Wij openen de doos en zien een verjaardagstaart. Wie is er jarig? Ik niet, Erna niet. Of hebben ze de datum verwisseld? Erna belt op en na een vaag verhaal blijkt het taartje voor haar te zijn, aangeboden door het hotel. En de reden? Dat weten we tot op heden niet. Nou de taart heeft lekker gesmaakt!
Onze laatste avondeten op Tioman nemen we in het restaurant van het hotel. Het Filipijnse trio zingt voor ons een romantisch nummer en wij zwijmelen verder.... Dan is het tijd om de rugzakken weer te pakken.
Maandagmorgen om 5.30 gaat de wekker. Het is weer tijd om te verkassen. Als het goed is gaat de boot om 7.30 naar Mersing. Vanaf daar zullen we verder gaan met de bus. Zoals we al gewend zijn is de boot bijna een uur te laat. Dit blijkt voor ons cruciaal te zijn. Hierdoor missen we de bus van 10 uur naar Kuala Lumpur. Als we vlakbij het station zijn rijdt de bus net weg. Wij mogen dan nog 3,5 uur wachten voordat de volgende gaat. Deze tijd wordt gevuld met nagels vijlen, pandangcake eten en cola drinken. Onze bus staat al uren te staan op het station. Een half uur voor vertrek komt een oude man aanlopen die een lamp komt vervangen. Deze monteur met de aow gerechtigde leeftijd sleutelt hier en daar en het duurt en het duurt... Als we in de bus zitten is hij er nog steeds mee bezig.
Eindelijk vertrekken we voor een lange rit naar Kuala Lumpur. Onze laatste stop tijden deze reis. Na 6 uur in de bus te hebben gezeten hebben we een gelukje. De bus komt in een file terecht vlak bij ons hotel. We vragen of we hier uit mogen stappen en hoeven dus geen taxi meer te nemen vanaf het busstation (eindpunt). Na te hebben ingecheckt gaan we traditiegetrouw op de eerste avond in KL (zoals Kuala Lumpur wordt genoemd) naar Kentucky Fried Chicken. Nog een ijskoffie na en dan terug naar het hotel om lekker uit te blazen.
De volgende dag gaan we shoppen, shoppen, eten, shoppen en nog eens eten. 's Middags doen we de nodige boodschapjes bij Pasar Seni. Daar zien we een bak met vissen waar je een vismassage kunt doen. Nee, je masseert de visjes niet maar jij wordt gemasseerd. Deze visjes eten alle dode huidcellen op en masseren tegelijkertijd je huid. Lijkt mij niet fijn!
's Avonds gaan we Maleis eten bij restaurant Bijan. Een tip van de lonely planet. We hebben de keuze tussen a la carte of buffet. Zo op het oog ziet het buffet er lekker uit. De eerste gang gaat nog wel maar daarna wordt het minder. Weer een verkeerde keuze! Dit is eigenlijk wat we continue in Maleisie hebben. Elke keer maken we de verkeerde keuze, waardoor het reisschema elke keer in de war raakt. Tot het vertrek uit Thailand ging het super. We accepteren ons lot en nemen een ijskoffie op een fraai terrasje. Helaas is het volk vanavond niet van het meest frisse soort dus maken we het niet te laat.
Vandaag is onze laatste hele dag in Maleisie. De ritsen van onze flightbags voor de rugzakken zijn kapot gegaan onderweg en nu moeten we nog iemand vinden die dit gaat maken. Er zit maar 1 ding op, een Indiase kleermaker zoeken. Normaalgesproken struikelen we over deze mensen, maar helaas nu niet. Aangezien de kleermakers meestal Indiers zijn besluiten we naar Little India te gaan. Ook hier blijken ze niet te vinden. Na veel gevraag worden we doorgestuurd naar een of ander gebouw (Pratama Complex). We sjouwen en sjouwen, moeten 13 keer de weg vragen, maar het lukt uiteindelijk. De flightbags zijn gerepareerd. Tijd om weer verder te shoppen en het internetcafe opzoeken. Vlak voor het internetcafe komen we een oude bekende tegen uit Nederland. Hij blijkt zijn kantoor boven het internetcafe te hebben waar we regelmatig zitten. Dat is wel heel toevallig!
We hebben inmiddels de foto's geplaatst bij het vorige reisverslag.
Groeten uit KL!
Het is weer leuk om de vele reacties van jullie te lezen en te zien dat de site veel wordt bezocht. Bedankt daarvoor.
Tekek op een zaterdagmiddag. Er is bar weinig te doen. Hier hebben we dan ook geen zin in en lopen maar weer terug naar het hotel. Het luie zweet breekt ons uit als we over de berg lopen, maar de beloning is dichtbij. Namelijk een plons in het zwembad en een koud biertje. Het Filipijns bandje (niet die met de korte rokjes) speelt ook weer aan de poolbar. Meezingend komen we de middag wel door. 's Avonds eten we bij het naastgelegen Chinees Seafood restaurant. We bestellen Tom Yam soep vooraf en kiezen de kleinste portie. Daarna vis, kip en groente. Zoals we al gewend zijn jagen ze alles in de soep. Het eten wordt in 1 keer geserveerd. De kleine Tom Yam soep blijkt 3/4 liter per persoon te zijn en wordt met soeplepel geserveerd. Dat is moeilijk eten! Even later komt de ober met 2 kleine kommetjes waar de soep uitgegeten kan worden. Had de ober van te voren ook wel kunnen zeggen, nu kunnen we de soeplepel niet meer uit onze mond krijgen. Na het eten besluiten we een tour te boeken, die bestaat uit een vaart om het eiland, snorkelen, waterval bekijken en een jungletour.
De volgende dag worden we wakker geschud door een regenstorm. Uiteraard gaat de tour niet door. Gelukkig wordt het later op de dag droog en we besluiten om naar kampong ABC te lopen. Dit ligt ongeveer 5 kilometer verderop en is totaal anders dan waar wij zitten. Kleine huisjes aan een smal strand, hier en daar een leguaan en een luie Maleier. Maar het is er wel knus. Er zijn een paar reataurantjes. Na de wandeling zijn we wel toe aan het middageten. Wij kiezen voor het restaurant met een mooie seaviewlocatie. Een slechte keuze blijkt maar weer. Het personeel sloft heen en weer en ziet ons wel zitten maar reageert niet. Degene die de orders opneemt blijkt op het strand in slaap te zijn gevallen. Nadat de baas haar wakker heeft gemaakt sloft het mens met pijn an moeite naar ons toe. Wat een zuur gezicht trekt ze! De lust om te gaan eten is ons vergaan en na wat te hebben gedronken vertrekken we weer. Ander gasten die eten hebben besteld laten dit staan!
We lopen weer terug naar Tekek. In verband met de Ramadan staan er hier kraampjes waar ze overdag eten verkopen. Erna koopt allemaal hapjes en ik verorber een nasi goreng met ayam. Dan maar weer terug naar het hotel voor een koud biertje en om weer naar de Filipijnen te luisteren. We zitten nog niet koud 5 minuten in onze kamer of er wordt geklopt aan de deur. Of er bij ons het toilet stuk is? Nee hoor, alles gaat er wel doorheen, althans niet vloeiend. Sorry horen we. Niet veel later wordt er nog een keer aangeklopt. Surprise! Eh een taartje? En waarvoor? Voordat we de vraag kunnen stellen is de brenger er al vandoor. Wij openen de doos en zien een verjaardagstaart. Wie is er jarig? Ik niet, Erna niet. Of hebben ze de datum verwisseld? Erna belt op en na een vaag verhaal blijkt het taartje voor haar te zijn, aangeboden door het hotel. En de reden? Dat weten we tot op heden niet. Nou de taart heeft lekker gesmaakt!
Onze laatste avondeten op Tioman nemen we in het restaurant van het hotel. Het Filipijnse trio zingt voor ons een romantisch nummer en wij zwijmelen verder.... Dan is het tijd om de rugzakken weer te pakken.
Maandagmorgen om 5.30 gaat de wekker. Het is weer tijd om te verkassen. Als het goed is gaat de boot om 7.30 naar Mersing. Vanaf daar zullen we verder gaan met de bus. Zoals we al gewend zijn is de boot bijna een uur te laat. Dit blijkt voor ons cruciaal te zijn. Hierdoor missen we de bus van 10 uur naar Kuala Lumpur. Als we vlakbij het station zijn rijdt de bus net weg. Wij mogen dan nog 3,5 uur wachten voordat de volgende gaat. Deze tijd wordt gevuld met nagels vijlen, pandangcake eten en cola drinken. Onze bus staat al uren te staan op het station. Een half uur voor vertrek komt een oude man aanlopen die een lamp komt vervangen. Deze monteur met de aow gerechtigde leeftijd sleutelt hier en daar en het duurt en het duurt... Als we in de bus zitten is hij er nog steeds mee bezig.
Eindelijk vertrekken we voor een lange rit naar Kuala Lumpur. Onze laatste stop tijden deze reis. Na 6 uur in de bus te hebben gezeten hebben we een gelukje. De bus komt in een file terecht vlak bij ons hotel. We vragen of we hier uit mogen stappen en hoeven dus geen taxi meer te nemen vanaf het busstation (eindpunt). Na te hebben ingecheckt gaan we traditiegetrouw op de eerste avond in KL (zoals Kuala Lumpur wordt genoemd) naar Kentucky Fried Chicken. Nog een ijskoffie na en dan terug naar het hotel om lekker uit te blazen.
De volgende dag gaan we shoppen, shoppen, eten, shoppen en nog eens eten. 's Middags doen we de nodige boodschapjes bij Pasar Seni. Daar zien we een bak met vissen waar je een vismassage kunt doen. Nee, je masseert de visjes niet maar jij wordt gemasseerd. Deze visjes eten alle dode huidcellen op en masseren tegelijkertijd je huid. Lijkt mij niet fijn!
's Avonds gaan we Maleis eten bij restaurant Bijan. Een tip van de lonely planet. We hebben de keuze tussen a la carte of buffet. Zo op het oog ziet het buffet er lekker uit. De eerste gang gaat nog wel maar daarna wordt het minder. Weer een verkeerde keuze! Dit is eigenlijk wat we continue in Maleisie hebben. Elke keer maken we de verkeerde keuze, waardoor het reisschema elke keer in de war raakt. Tot het vertrek uit Thailand ging het super. We accepteren ons lot en nemen een ijskoffie op een fraai terrasje. Helaas is het volk vanavond niet van het meest frisse soort dus maken we het niet te laat.
Vandaag is onze laatste hele dag in Maleisie. De ritsen van onze flightbags voor de rugzakken zijn kapot gegaan onderweg en nu moeten we nog iemand vinden die dit gaat maken. Er zit maar 1 ding op, een Indiase kleermaker zoeken. Normaalgesproken struikelen we over deze mensen, maar helaas nu niet. Aangezien de kleermakers meestal Indiers zijn besluiten we naar Little India te gaan. Ook hier blijken ze niet te vinden. Na veel gevraag worden we doorgestuurd naar een of ander gebouw (Pratama Complex). We sjouwen en sjouwen, moeten 13 keer de weg vragen, maar het lukt uiteindelijk. De flightbags zijn gerepareerd. Tijd om weer verder te shoppen en het internetcafe opzoeken. Vlak voor het internetcafe komen we een oude bekende tegen uit Nederland. Hij blijkt zijn kantoor boven het internetcafe te hebben waar we regelmatig zitten. Dat is wel heel toevallig!
We hebben inmiddels de foto's geplaatst bij het vorige reisverslag.
Groeten uit KL!
-
09 September 2009 - 09:03
Jeannette:
Helaas komt aan alles een eind maar wat heb ik van jullie reisverslagen genoten. Prettige en veilige vlucht en welkom thuis in Kodokland...dagdag. -
09 September 2009 - 09:13
Etes:
Nah that's it ... en natuurlijk wederom een leuk verslag en bedankt dat ik mee mag genieten van jullie vakantie ... nog een fijne reis gezond en wel terug ... s'lamat -
09 September 2009 - 10:18
Erwin:
Geniet nu het nog kan!
Binnenkort hoor ik de rest van de verhalen!
CU,
Groeten uit Zwolle!
Erwin -
09 September 2009 - 12:04
Funnie!!!!!:
Wonderfull story???
Lachen man!!!
Enjoy...... -
09 September 2009 - 15:50
Pa En Ma:
Lieve René en Erna,
Jullie reisverslag wat later gelezen(17.45).
We zijn vandaaag de hele dag weg geweest. Om 11 uur waren we al Lingen, Duitsland, lekker gewinkeld.....
We hebben alles weer gelezen en de foto's gezien, prachtig!
Aan alles komt een, dus aan jullie vakantie ook.
We wensen jullie morgen een goede vlucht en tot gauw.
Liefs en groetjes, Pa en Ma.
-
09 September 2009 - 16:34
Pa En Ma:
p.s. Er is een fout in geslopen!!!
Aan alles komt een eind..., dit staat er niet tussen.
Groetjes.........Ma. -
09 September 2009 - 21:23
Rick:
Jemig,wat vliegt de tijd snel om als je op vakantie bent.Jullie reisverslagen waren deze keer weer spannend.
Trouwens zo'n vismassage lijkt mij wel heerlijk.Duss Rene je bent nu verlost van jou zweetvoeten???Hahaha. Nou luitjes alvast een goede maar vooral een veilige terug reis naar NL.Wij bevinden ons hier in een indiansummer 20 gr.Grtzzz -
09 September 2009 - 22:02
Paulus&Bens:
Geweldig! Jullie hebben ons zojuist weer heel veel leesplezier bezorgd ;)Thnxs.
We gaan nu de nacht in met een glimlach (23:48) en bij julie breekt nu zo'n beetje de ochtendzon door? Voor straks, een hele goede thuisvlucht toegewenst met zo weiiiinig mogelijk turbulentie.
We verheugen ons nog op jullie slotverslag en bovenal op jullie verhalen straks live here in Holland.
Tot gauw ziens. X-je
-
11 September 2009 - 05:09
Pa En Ma:
Lieve René en Erna,
Welkom thuis.
Liefs, Pa en Ma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
