Bye bye Nong Khai
Door: René
Blijf op de hoogte en volg René en Erna
28 Augustus 2010 | Thailand, Khon Kaen
Hallo, daar zijn we weer.
Het moment van ontspanning en gelukzaligheid wordt verlengd. Wat een top kokkies hier in Mut Mee guesthouse. Groene aubergine curry en en kip, groentes met cashewnoten. Echt heerlijketen. Ze wassen onze kleren nog voor een appel en een ei en wij duiken om 22.00 uur het bed in en vallen als een blok in slaap. Zo goed als het avondeten is des te minder het ontbijt. Harde bacon en beschimmeld stokbrood. Gelukkig wordt dit snel gecorrigeerd.
Na het ontbijt stappen we op onze huurfietsen om het Sala Kaew Ku Sculpture park te bezoeken. Nou op de fiets stappen en wegrijden is het niet. Erna heeft gelijk een goede fiets. Die voor mij met de juiste hoogte heeft geen remmen. Fiets nummer 2 trapt te zwaar dus ga ik over op het kabouterfietsje. Deze heeft remmen, trapt niet te zwaar maar de hoogte.... Je kunt het eerder de laagte noemen. Uiteindelijk fietsen we over de boulevard langs de Mekong en vervolgens langs de rijstvelden naar het park. Dit park is door de Laotiaan Luang Pu Boun Leua Sourirat. De beste man had nog nooit een beeld gemaakt maar heeft daar zo te zien wel talent voor. Er staan Buddha's en Hindi goden gemaakt van beton. De grootste beelden zijn wel 40 meter hoog. De kunstenaar heeft het Wiel des Levens gemaakt waarin de levensfases van de mens worden afgebeeld, te beginnen bij het mogelijke bestaan van de mens (de spermatozoide). Deze man is overleden in 1996 en zijn gemummificeerde lichaam is te zien op de bovenste verdieping van het hoofdgebouw.
Busladingen vol kinderen komen op deze park af. Ik hoor ze fluisteren: "Farang, farang." Het woord voor westerling. Dat zijn ze hier nog niet zo gewend. Na ons bezoek fietsen we terug naar Nong Khai. Niet via de toeristische route maar gewoon over de vierbaansweg. Dit is hier normaal maar voor ons is het even wennen en vinden het toch maar levensgevaarlijk.
We fietsen Nong Khai in en gaan ergens een colaatje drinken, waar een oude blanke man van een jaar of tachtig zit te praten met een vrouwtje van ca. 30 jaar oud. Zijn prive vepleegstertje misschien? Het is op het heetst van de dag. Ondanks de regentijd en de vele bewolking steekt de zon gemeen. Na de break fietsen we door naar de Friendship Bridge. Een brug tussen Thailand en Laos die eind jaren negentig is gebouwd om o.a. de onderlinge banden te versterken. Om Laos in te gaan mag je even $ 40,- aftikken. Wij zijn vorig jaar al geweest dus houden we het maar bij kijken vanaf de overkant. Daarna gaan we fietsen terug naar de gueshouse. Grote vrachtwagens denderen vlak langs ons. Echt lekker fietsen is het dus niet meer. Voor we het weten zijn we weer terug bij onze guesthouse. We gaan daarna het centrum in en eten daar een mie goreng. Erna doet daar wat boodschappen en als we terug willen gaan begint het me daar te hozen. De straten in de overdekte markt komen blank te staan. Na de bui is het voor ons tijd om naar ons huisje terug te gaan voor een frisse douche en een tuk tukkie.
Onze oorspronkelijke route zou ons verder stroomopwaarts de Mekong brengen richting Chiang Khan. Helaas slaan we dit over vanwege de weersverwachting en het feit dat we hier lang voor moeten reizen om weer terug te komen op de route. De bustijden vanuit Chiang Khan zijn onbetrouwbaar. Regen, regen en nog eens regen. We besluiten daarom om maar naar Khon Kaen te gaan. Deze stad ligt zo'n 3 uur ten zuiden van Nong Khai. De extra dagen die we dan overhouden zullen we in Zuid Thailand wel benutten. Het eten smaakt 's avonds weer opperbest in ons guesthouse. Visje uit de Mekong in zoetzure saus en pittge kip met groentes. Topkokkies zijn het hier. We blijven tot sluitingstijd in de tuin van het guesthouse zitten. Gelukkig hebben ze hier ook nog een bar waar we dan maar naar toe gaan. Deze bevindt zich op een boot in de Mekong. De bar is ingericht als een woonkamer, er zij slechts 4 zitplaatsen aan de bar, de rest zijn heerlijke loungeplaatsen. Er zijn een paar Engelsen, een Canadees en een zatte Fransman. We keuvelen wat met de Canadees. Als we zeggen dat we morgen weggaan zegt de Fransman: "Lisssten careffullyy, iiiiii will only saayyy thisss wence!" Morgen is er hier een afscheidsfeestje, omdat de barvrouw verder gaat met haar reis naar Nepal. Ze is al lang onderweg en stopt dan ergens om te gaan werken, zo ook hier. Jammergenoeg moeten wij het feestje overslaan, omdat we verder willen reizen. Eigenlijk wel jammer want het begon hier best gezellig te worden.
We hebben de wekker voor vanochtend vroeg gezet, omdat we zo vroeg mogelijk willen vertrekken. Erna drukt hem gauw uit en zo is het alweer 8 uur voordat we opstaan. Het bier en de warmte doen mijn darmflora geen goed. De stoelgang gaat des te beter. Dan maar een licht ontbijtje en hopen dat het vandaag verder goed gaat. Als we weg gaan gaat Erna de tuk tuk regelen. Vanaf de veranda hoor ik de man tegen Erna schreeuwen: "Sixty baht, sixty baht". Erna discussieert nog even verder en komt terug. Voor dat rotstukje naar het busstation willen ze ons veel te veel laten betalen. Ik stel voor om via de andere uitgang weg te gaan en hier lukt het ons om tegen de normale 40 baht naar het station te reizen. Op het busstation kopen we kaartjes naar Khon Kaen. Dit ligt 180 kilometer ten zuiden van Nong Khai. Volgens de man van de receptie van het guesthouse is het een grote stad en is er weinig te doen. Mijn darmen gaan weer te keer. Tijd om wat thee te drinken en het toilet te bezoeken. We drinken wat bij een Chinees. Mijn toiletbezoek klinkt als het Chinees nieuwjaar. Tijdens de reis neem ik maar een paar pilletjes om de rit ongeschonden te overleven. Het is een vermoeiende busrit, overal stopt de bus. We doen er dik 3,5 uur over om in Khon Kaen te komen. Onderweg regent het weer als een gek.
Omdat we gisteren nog geen hotel geboekt hebben lopen we als Jozef en Maria in Khon Kaen rond, het echte backpacken dus, op zoek naar het Chaipat hotel. Onderweg vragen we de weg en nu wordt het lastig. Hier komen bijna geen toeristen en met handen en voeten worden we de goede richting opgestuurd. Onderweg zien we veel nieuwsgierige koppies ons aanstaren. Na een wandeling van een half uur komen we bij het hotel. De kamer inspecteren we en deze wordt afgekeurd. Op het internet ziet het er super uit maar de kamer is klein, heeft geen raam en het hotel ligt achteraf. Wij wandelen verder en uiteindelijk komen we bijn de Khon Kaen Inn. Ik inspecteer de kamer en geef deze een 7. Na het installeren gan we even een hapje eten bij een Chinees/Japans restaurant. Het uitkiezen van de gerechten gaat door middel van het aanwijzen van plaatjes. Engels spreekt men niet. Alweer nieuwsgierige blikken en lacherige serveersters. Het eten smaakt weer opperbest.
Groeten vanuit regenachtig Khon Kaen.
Erna en René
Het moment van ontspanning en gelukzaligheid wordt verlengd. Wat een top kokkies hier in Mut Mee guesthouse. Groene aubergine curry en en kip, groentes met cashewnoten. Echt heerlijketen. Ze wassen onze kleren nog voor een appel en een ei en wij duiken om 22.00 uur het bed in en vallen als een blok in slaap. Zo goed als het avondeten is des te minder het ontbijt. Harde bacon en beschimmeld stokbrood. Gelukkig wordt dit snel gecorrigeerd.
Na het ontbijt stappen we op onze huurfietsen om het Sala Kaew Ku Sculpture park te bezoeken. Nou op de fiets stappen en wegrijden is het niet. Erna heeft gelijk een goede fiets. Die voor mij met de juiste hoogte heeft geen remmen. Fiets nummer 2 trapt te zwaar dus ga ik over op het kabouterfietsje. Deze heeft remmen, trapt niet te zwaar maar de hoogte.... Je kunt het eerder de laagte noemen. Uiteindelijk fietsen we over de boulevard langs de Mekong en vervolgens langs de rijstvelden naar het park. Dit park is door de Laotiaan Luang Pu Boun Leua Sourirat. De beste man had nog nooit een beeld gemaakt maar heeft daar zo te zien wel talent voor. Er staan Buddha's en Hindi goden gemaakt van beton. De grootste beelden zijn wel 40 meter hoog. De kunstenaar heeft het Wiel des Levens gemaakt waarin de levensfases van de mens worden afgebeeld, te beginnen bij het mogelijke bestaan van de mens (de spermatozoide). Deze man is overleden in 1996 en zijn gemummificeerde lichaam is te zien op de bovenste verdieping van het hoofdgebouw.
Busladingen vol kinderen komen op deze park af. Ik hoor ze fluisteren: "Farang, farang." Het woord voor westerling. Dat zijn ze hier nog niet zo gewend. Na ons bezoek fietsen we terug naar Nong Khai. Niet via de toeristische route maar gewoon over de vierbaansweg. Dit is hier normaal maar voor ons is het even wennen en vinden het toch maar levensgevaarlijk.
We fietsen Nong Khai in en gaan ergens een colaatje drinken, waar een oude blanke man van een jaar of tachtig zit te praten met een vrouwtje van ca. 30 jaar oud. Zijn prive vepleegstertje misschien? Het is op het heetst van de dag. Ondanks de regentijd en de vele bewolking steekt de zon gemeen. Na de break fietsen we door naar de Friendship Bridge. Een brug tussen Thailand en Laos die eind jaren negentig is gebouwd om o.a. de onderlinge banden te versterken. Om Laos in te gaan mag je even $ 40,- aftikken. Wij zijn vorig jaar al geweest dus houden we het maar bij kijken vanaf de overkant. Daarna gaan we fietsen terug naar de gueshouse. Grote vrachtwagens denderen vlak langs ons. Echt lekker fietsen is het dus niet meer. Voor we het weten zijn we weer terug bij onze guesthouse. We gaan daarna het centrum in en eten daar een mie goreng. Erna doet daar wat boodschappen en als we terug willen gaan begint het me daar te hozen. De straten in de overdekte markt komen blank te staan. Na de bui is het voor ons tijd om naar ons huisje terug te gaan voor een frisse douche en een tuk tukkie.
Onze oorspronkelijke route zou ons verder stroomopwaarts de Mekong brengen richting Chiang Khan. Helaas slaan we dit over vanwege de weersverwachting en het feit dat we hier lang voor moeten reizen om weer terug te komen op de route. De bustijden vanuit Chiang Khan zijn onbetrouwbaar. Regen, regen en nog eens regen. We besluiten daarom om maar naar Khon Kaen te gaan. Deze stad ligt zo'n 3 uur ten zuiden van Nong Khai. De extra dagen die we dan overhouden zullen we in Zuid Thailand wel benutten. Het eten smaakt 's avonds weer opperbest in ons guesthouse. Visje uit de Mekong in zoetzure saus en pittge kip met groentes. Topkokkies zijn het hier. We blijven tot sluitingstijd in de tuin van het guesthouse zitten. Gelukkig hebben ze hier ook nog een bar waar we dan maar naar toe gaan. Deze bevindt zich op een boot in de Mekong. De bar is ingericht als een woonkamer, er zij slechts 4 zitplaatsen aan de bar, de rest zijn heerlijke loungeplaatsen. Er zijn een paar Engelsen, een Canadees en een zatte Fransman. We keuvelen wat met de Canadees. Als we zeggen dat we morgen weggaan zegt de Fransman: "Lisssten careffullyy, iiiiii will only saayyy thisss wence!" Morgen is er hier een afscheidsfeestje, omdat de barvrouw verder gaat met haar reis naar Nepal. Ze is al lang onderweg en stopt dan ergens om te gaan werken, zo ook hier. Jammergenoeg moeten wij het feestje overslaan, omdat we verder willen reizen. Eigenlijk wel jammer want het begon hier best gezellig te worden.
We hebben de wekker voor vanochtend vroeg gezet, omdat we zo vroeg mogelijk willen vertrekken. Erna drukt hem gauw uit en zo is het alweer 8 uur voordat we opstaan. Het bier en de warmte doen mijn darmflora geen goed. De stoelgang gaat des te beter. Dan maar een licht ontbijtje en hopen dat het vandaag verder goed gaat. Als we weg gaan gaat Erna de tuk tuk regelen. Vanaf de veranda hoor ik de man tegen Erna schreeuwen: "Sixty baht, sixty baht". Erna discussieert nog even verder en komt terug. Voor dat rotstukje naar het busstation willen ze ons veel te veel laten betalen. Ik stel voor om via de andere uitgang weg te gaan en hier lukt het ons om tegen de normale 40 baht naar het station te reizen. Op het busstation kopen we kaartjes naar Khon Kaen. Dit ligt 180 kilometer ten zuiden van Nong Khai. Volgens de man van de receptie van het guesthouse is het een grote stad en is er weinig te doen. Mijn darmen gaan weer te keer. Tijd om wat thee te drinken en het toilet te bezoeken. We drinken wat bij een Chinees. Mijn toiletbezoek klinkt als het Chinees nieuwjaar. Tijdens de reis neem ik maar een paar pilletjes om de rit ongeschonden te overleven. Het is een vermoeiende busrit, overal stopt de bus. We doen er dik 3,5 uur over om in Khon Kaen te komen. Onderweg regent het weer als een gek.
Omdat we gisteren nog geen hotel geboekt hebben lopen we als Jozef en Maria in Khon Kaen rond, het echte backpacken dus, op zoek naar het Chaipat hotel. Onderweg vragen we de weg en nu wordt het lastig. Hier komen bijna geen toeristen en met handen en voeten worden we de goede richting opgestuurd. Onderweg zien we veel nieuwsgierige koppies ons aanstaren. Na een wandeling van een half uur komen we bij het hotel. De kamer inspecteren we en deze wordt afgekeurd. Op het internet ziet het er super uit maar de kamer is klein, heeft geen raam en het hotel ligt achteraf. Wij wandelen verder en uiteindelijk komen we bijn de Khon Kaen Inn. Ik inspecteer de kamer en geef deze een 7. Na het installeren gan we even een hapje eten bij een Chinees/Japans restaurant. Het uitkiezen van de gerechten gaat door middel van het aanwijzen van plaatjes. Engels spreekt men niet. Alweer nieuwsgierige blikken en lacherige serveersters. Het eten smaakt weer opperbest.
Groeten vanuit regenachtig Khon Kaen.
Erna en René
-
28 Augustus 2010 - 16:23
Oompie Gert:
was er nog niet aan toe gekomen om jullie verhalen te lezen, maar ben nu bij.
Hele prettige vakantie van ons allemaal hier uit Mussel! By the way: we hebben hier vietnamese loempias en thaise vissoep. Ik ga er van uit dat je daar dan ook gewoon hollandse pannekoeken kunt eten; anders zou het niet eerlijk zijn. Bedn benieuwd. -
28 Augustus 2010 - 18:51
Pa En Ma:
Jullie hebben weer heel wat gezien en beleefd!
Prachtig ook de foto's
Het fietsen daar was zeker wel heel bijzonder,
geen Drenthe met z'n fietspaden.
Veel plezier in Khon Kaen.
Groetjes Pa en Ma. -
28 Augustus 2010 - 20:22
Erik:
He Rene en Erna, Jullie hebben t wel naar de zin zie ik. Geniet er van! Vitesse is overgenomen door een Rus. Kun je daar nog een rijke thai vinden....Emmen staat nog droog naar 3 wedstrijden haha..in tegenstelling tot diverse straten, kelders en fietstunnels ;-) -
28 Augustus 2010 - 20:32
Jeannette:
Ik verbeeld me met jullie mee te fiesen, alleen langs de rijstvelden hoor en zeer zeker niet op de autoweg..geneit ze verders..... -
29 Augustus 2010 - 09:22
Regina:
Ha die Renee en Erna,
Wat een leuk reisverhaal.
Jullie kunnen zo een boek uitgeven. Wanneer je het verslag leest heb je ook zin in vakantie. En dan nog die leuke foto's erbij.Bedankt voor jullie avontuur in Thailand. Ben benieuwd naar het volgende avontuur. Een hele fijne dag/avond en blijf vooral lekker genieten. Tot gauw. Liefs, Regina
-
30 Augustus 2010 - 07:03
Costa&Elias:
He lieve schatjes,
Eindelijk kan ik weer lezen was even paar dagen vrij en dus geen internet. Heerlijke verslagen weer Rene en Erna bahaja fietsen zag er zeer gevaarlijk uit en Renee, inderdaad de fiets was je veelste klein kasihan adoh Sakit!!! Hihihihihhi
Nou lieve schatjes tot de volgende verslag maar weer, have fun Love ya -
30 Augustus 2010 - 07:37
Ollop:
Erna je moet toch vaker fietsen in Nederland. René op z'n kleine fietsje kan je de tour de france wel winnen. Reisverslag is zo als altijd weer geweldig en lachen foto's zien er weer prachtig uit. Lekker genieten tot de volgende reisverslag.
cjum manis uit het regenachtige Nederland. -
30 Augustus 2010 - 11:35
Bens En Paulus:
Allo2, This isss the cabincrew... Geweldige jullie vermakelijke verhalen over de omgeving en het eten natuurlijk. Enne had die canadees een snor? Ahaieel tot de volgende beeldverslag -
30 Augustus 2010 - 19:06
Breaking News:
FC Emmen kondigt komst De Visscher voor drie seizoenen aan
FC Emmen heeft Jeffrey de Visscher voor drie seizoenen vastgelegd: het huidige plus de twee daaropvolgende. De 29-jarige aanvaller komt transfervrij over van SC Cambuur-Leeuwarden.
De Visscher kwam al eerder voor Emmen uit namelijk in het seizoen 2001/02 waarin hij 38 wedstrijden speelde en zeven keer scoorde. Hij tekent dinsdagmorgen zijn tweede verbintenis met FC Emmen.
FC Emmen heeft momenteel de Duitse verdediger Marcel Piesche op proef. De 21-jarige Piesche is afkomstig uit de jeugdopleiding van FC Twente en ging in 2001 van Weisse Elf Nordhorn naar de Twentenaren.
-
10 September 2010 - 23:27
Jerry:
Aloa,
Jeetje wat kan die man schrijven, was effe druk
maar nu ben ik zit ik weer in jullie beleef wereld.
greeeeeeeeeeeeeezzzzzzzzz
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
