Naar het land van de Khmer

Na het eten is het tijd om een dutje te doen. De bedden van het hotel zijn knoerhard. Zo stijf als een plank worden we weer wakker. Het is inmiddels vroeg in de avond en we nemen de tuk tuk naar het lokale meer. Volgend de lonely planet zitten hier veel eetgelegenheden. Als we daar aankomen is het al aardig uitgestorven. Tussen de vele restaurants is geen pannekoekenhuis te ontdekken (wel poffertjespannen gezien) dus lopen we richting de nightmarket. Het is inmiddels weer begonnen met regenen. Dan zien we een eettentje op de hoek van de straat waar je zelf je noodlesoep kunt koken. "Kunnen we hier eten?" vraagt Erna. Niemand bergrijpt ons maar gelukkig is er een gast die engels spreekt. Het lukt ons dan ook om uiteindelijk een plaats en eten te bemachtigen. We krijgen een bord met vlees en een bord met groente en noodles. Op een gasbrander staat een pot met boullion en de rest mogen we zelf doen. Dus hebben we toch nog zelf gekookt deze vakantie.

Ter verhoging van de feestvreugde komt er nog iemand met een olifant langs. Voor 20 baht kun je eten voor de olifant kopen. We kopen voer en als ik het aan de olifant geef, is het binnen 2 seconden verdwenen. Te laat voor de foto dus. Het afrekenen in het restaurant lukt gelukkig wel. Na het eten lopen we verder door een druilerige stad naar de nightmarket. Hier lopen we een rondje en daarna nemen we de tuk tuk terug naar het hotel. In de lobby gaan we even zitten om ons verhaal op internet te plaatsen. We zitten vlakbij de karaokebar en ik zie hier al weer schaars geklede vrouwen rondlopen, wat toch niet zo past bij een stad die degelijkheid uitstraalt. Ze doen een poging om te zingen, maar dat lukt niet erg goed.

De volgende ochtend regent het weer. We reizen eigenlijk altijd als het regentijd is in Azie, maar elke dag regen hebben we nog niet meegemaakt. Na het ontbijt nemen we de tuk tuk naar het busstation om naar Buriram te gaan. Het wordt weer een lange busreis met stops in elk dorp. Het is zo druk in de bus dat zelfs de staanplaatsen allemaal zijn bezet. Na 4,5 uur uitzicht op de rijstvelden komen we aan in Buriram. Nog 1 uur met de bus naar Nang Rong. Als we aankomen heeft Erna binnen no time transport geregeld voor 30 baht. Het is een oude knakker met nog 4 tanden. We verwachten een tuk tuk, maar onze ogen worden schrikbarend groot bij het zien van een riksja. Ik ga echt niet met zijn tweeen in de fietstaxi, er is immers maar ruimte voor anderhalf persoon en dan nog de rugzakken.... De oude man wil graag de rit en stelt voor dat ik ga lopen. We kijken elkaar aan en schudden onze hoofden, maar we vinden het wel zielig dus laten we hem maar 2 x fietsen naar ons guesthouse. In volle sprint kruipen we door de stad en ik wordt keurig op het adres afgeleverd. Uren later komt Erna aan. De leeperd heeft zo dus 2 x een ritje en is uiteindelijk nog duurder dan een taxi.

's Avonds gaan we de stad in. Nang Rong is een spookstad. Brede wegen en winkels die vroeg sluiten en de rolluiken al naar beneden hebben, geven de stad een spookachtige beeld. Ook de restaurants sluiten vroeg. Op de nightmarket scoren we het voorgerecht en bij een restaurant uiteindelijk de hoofdmaaltijd. Veel tijd hebben we niet want hiier gaat de tent ook al om 20.00 uur dicht. Dan maar terug naar het guesthouse.

Voor de volgende dag hebben we een auto met chauffeur gehuurd. Onze chauffeur heeft zichzelf met een L.O.I. cursus het Engels aangeleerd. Dat is voldoende om het nodige met elkaar te communiceren. Zo komen we er achter dat het hier regentijd is, maar dat er nog geen druppel is gevallen. Vele sawa's staan daardoor droog en de oogst gaat mislukken. Op het programma staat het bezoeken van de Khmer tempels. In de 10e tot de 13e eeuw was dit een koninkrijk die zich in het huidige Cambodja en Thailand bevond. In deze eeuwen bouwden ze de tempels voor de Hindu goden. De grootste en bekendste is de Angkor Wat in Cambodja, wat nog op ons verlanglijstje staat. Wij bezoeken de Phanom Rung en de Prasat Meuang Tam die gebouwd is door en voor de volgelingen van de Hindu-goden Shiva en Vishnu. Als eerste gaan we naar Phanom Rung. Het tempelcomplex is hooggelegen op een uitgewerkte vulkaan. We lopen over de trappen van lavasteen naar boven. Onderweg zien we overal door mensen gelegde stapels van stenen. Als we boven zijn zien we de tempel liggen. Het heeft een werkelijk adembenemende en indrukwekkende ligging, volgens de Lonely Planet een "knock me dead location". Dat is nog zachtjes uitgedrukt. De tempel ligt op het oosten in de richting van de Angkor Wat. Het heeft 15 ingangen en 4 keer per jaar schijnt de zon door al deze deuringangen. In de verte zien we de bergen van Cambodja liggen. Inmiddels is het weer rustiger geworden en kunnen de foto's worden gemaakt.

Dan gaan we door naar de Prasat Meuang Tam. Qua bouw is deze tempel groter en mooier maar de ligging is minder. Het is bij deze tempels wel zo dat als je er eentje gezien hebt, je ze allemaal hebt gezien. Wij zijn nu voor de bussen met schoolkinderen aan, dus genoeg tijd om foto's te schieten. Als laatste gaan we naar Khao Aungkarn. Dit is een Buddha tempelcomplex. Via een slechte weg door de bossen en langs steengroeven komen we uiteindelijk aan. Deze is ommuurd met allemaal zittende Buddha's.
Beneden voor de tempel is een beeld van een gouden liggende Buddha. Na deze tempels te hebben bezichtigd, is het weer tijd om terug te gaan naar Nang Rong. We gaan naar het busstation om te informeren naar de bus naar Bangkok. Ook hier gaat het met de nodige handen en voeten. De meneer achter de balie schuift mij zijn rittenlijst onder de neus en zo komen we er wel weer uit. We nemen een verlate lunch en denken er over na waar we morgen naar toe gaan.

Tijdens het teruglopen zie ik dat mijn schoenzolen helemaal loslaten. Speciaal voor de vakanties bij de Uitbuiter in Roden gekocht en slechts 9 weken gedragen. Dit moet toch niet kunnen. Gelukkig hebben ze hier ook secondenlijm en kan ik ze nog plakken. Maar hopen dat ze het nog 3 week uithouden. anders stuur ik een boze brief naar mevrouw Hetzenberg van Tros Radar.

Tijdens onze rit vandaag hebben we een minicursus Thais van onze chauffeur gekregen. Het meeste zijn we al vergeten maar het belangrijkste, het woord voor noodles heeft Erna onthouden. Kwaitiau of zo iets, kwaitnait meer. Aangezien Erna altijd tot het vervelens toe voor een Thaise wordt aangezien, doet ze het woord in het restaurant. Ook hier wordt er weer geen Engels gesproken, maar gelukkig gaat het goed. We krijgen noodlesoep en 2 grote cola voor de prijs van 2 euri. Het is een grote sensatie dat wij hier in de stad zijn. We worden aangegaapt en vriendelijk toegelachen. De mensen in Noordoost Thailand hebben wel ons hart gestolen. Inmiddels hebben we besloten om morgen te proberen om naar Petchaburi te komen. een stad zo'n 60 kilometer ten zuiden van Bangkok. Omdat het reizen hier zoveel tijd kost is het maar de vraag of dit gaat lukken.

De groeten en badankt voor jullie leuke reacties.

Erna en René