Naar het zonnige zuiden?

Vandaag staat een lange reis op ons te wachten. We proberen Petchaburi te halen. De taxi komt ons keurig
op tijd ophalen om ons naar het station te brengen. Daar kopen we kaartjes voor de bus naar Bangkok. Gelukkig hebben we vandaag een snelle bus want deze schijnt om 13.00 aan te komen. De bus heeft ook meer beenruimte, dus dat moet goedkomen. Zoals beloofd komen we op tijd aan in Bangkok, maar dat had ook anders kunnen zijn omdat de chauffeur al bus en bumperklevend, links en rechts inhalend en op volle snelheid door de bochten scheurt. Gelukkig hebben we deze rit overleefd.

Op het busstation in Bangkok worden we belaagd door taxichauffeurs. Wij willen met de bus verder en als we iemand vragen, worden we naar de minibusjes doorverwezen. Dat wordt dus weer te veel betalen. Als Erna de prijs vraagt moeten ze er nog over nadenken. Na wat heen en weer discussieren mogen we voor 280 baht mee. Ik kijk even of ik in het busje pas en als ik aangeef dat het lukt en ik de kaartjes ga kopen, vliegt de prijs naar 420 baht. Waarom? Jullie hebben 2 grote rugzakken. Discussie nummer 2 wordt gestart en uiteindelijk gaan we toch voor de 280 baht mee. Ook nu volgt weer een dodemansrit. Binnen 2 uur zijn we in Petchaburi. De eerste stop lijkt in het centrum van de stad te zijn. Ik vraag de chauffeur of wer er hier uit moeten. Nee, bij de volgende moeten jullie uitstappen gebaart hij. We verwachten om bij het busstation te worden afgezet, maar nee hoor, netjes langs de snelweg bij een winkelcentrum. Wat een eikel van een chauffeur, volgens mij een bewuste actie. Welkom in zuidelijk Thailand.

Omdat we nog niet gegeten hebben gaan we in het winkelcentrum eten. Hier is Kentucky Fried Chicken. Kip, patat en kouwe cola, dit was mij de afggelopen jaren in Kuala Lumpur slecht bekomen. We nemen een busje naar het Sun hotel, volgens de Lonely Planet een goed hotel. Na anderhalve week keiharde bedden zijn we nu wel aan een zacht bed toe. Na inspectie keurt Erna het hotel goed. Eindelijk zachte bedden. Voor mij begint het feest nu pas echt, want mijn ontlasting is zachter dan het bed, zeg maar een waterbed. De koorts en het overgeven 's nachts maken het feest compleet. Helaas zit er nu niets anders op om maar uit te zieken. Aan het einde van de volgende dag ben ik weer een stuk opgeknapt. Erna doet nog even de nodige boodschappen en 's avonds zitten we samen weer in het hotel te eten.

De volgende dag doen we dan de dingen waar we hiervoor gekomen zijn. We gaan eerst naar Khao Wang. Dit is een heuvel tegenover ons hotel.Hier staat een paleis genaamd Phra Nakhon Khiri die koning Mongkut geeft laten bouwen. We gaan met de tram naar boven. De koning had smaak, want het paleis ligt schitterend bovenop de heuvel. Rond om ons heen zien we de bergen. Het is bloedheet en het zweet gutst me aan alle kanten van het lichaam. Vervolgens lopen we terug naar het hotel omdat ik van kleren moet wisselen, kletsnat van het zweet ben ik. We charteren een auto en gaan dan naar Khao Luang. Dit is een grot even buiten de stad waarin diverse Buddha beelden staan. Het mooie aan deze grot is dat in het dak van de grot een gat zit. De lichtstralen geven een fraai effect op de grot. Daarna gaan we door naar Khao Bandai-It. Alweer een grot. Als we aan komen rijden is het er wel heel erg stil. We lopen naar boven en een vrouwelijk monnik vewijst ons verder door. We komen bij de grot, Het hek staat op een kiertje en binnen is het pikdonker. Omdat ik het lichtknopje ook niet kan vinden houden we het voor gezien. Deze tip strepen we uit de Lonely Planet. Het is tijd om terug te gaan naar het hotel voor een 2e klerenwissel. De rest van de middag is het uitrusten geblazen Boekje lezen en slapen. we hebben besloten om door te reizen naar Prachuap Khiri Khan. Een plaats aan de kust die amper door westerlingen wordt bezocht. 's Avonds lopen we de stad in om in het foodcourt te gaan eten. Erna eet heerlijk rijst met groentes, vlees en tahu. Omdat dit eten al klaar staat en mijn darmprobleem nog bestaat, laat ik mijn bami vers bereiden. Helaas is het zo vet dat het weer borreltijd wordt in de darmen. Het bleef de nacht nog lang onrustig.

De volgende ochtend na het ontbijt vragen we de ober die het beste Engels spreekt waar het busstation is. Het blijkt dus inderdaad de plek te zijn waar we zijn uitgestapt. Hij regelt een tuk tuk voor ons voor de helft van de prijs die wij betaalden. Via de snelweg brengt de chauffeur ons. Alweer uitstappen aan de snelweg en op een paar plastic stoeltjes onder een afdekzeiltje zitten wachten tot de bus komt. Het blijkt alweer een minibusje te zijn. Weinig zitplaats maar het gaat wel snel. Voor 300 baht gaan we naar Prachuat. De rit duurt ongeveer 2 uur en is daarmee gelijk weer goed voor 4 afleveringen van Blik op de Weg. Het gewoonlijke links en rechts inhalen, bumper kleven, bellen met 2 telefoons tegelijk, aan alles raken we gewend. Als we aankomen in Prachuat laat de chauffeur alle klanten keurig op de gevraagde plekken uit. Wij worden keurig bij ons guesthouse afgezet. Wat een service zeg. Helaas, de chauffeur zegt: "And now you pay 100 Baht." Waarom? Ik zet je toch bij jullie guesthouse af. Ja leuk zeg, wij hebben er niet om gevraagd en alle andere gasten betalen niets extra. Ik zeg dat hij ons dan maar terug moet rijden naar het begin van de stad. Daar heeft hij geen zin in en laat ons uitstappen. Wat een idioot zeg.

We checken in in het guesthouse en gaan na onze rugzakken te hebben gedropt de stad in. Donkere wolken komen er aan. Een vrouwtje van het personeel zegt dat het niet gaat regenen. Het waait niet, dus ga maar. We steken de straat over om langs de boulevard te lopen. Prachuap ligt schitterend in een baai. De eilandjes voor de kust maken het uitzicht nog mooier. De wolken worden donkerder en we voelen enkele druppels. Maar weer terug naar de receptie. Net als we binnen zijn begint het keihard te waaien. Een hoosbui van dik een uur ontneemt alle zicht op de eilandjes. We komen hetzelfde vrouwtje weer tegen en lachend excuseert ze zich. In Prachuap hebben ze heel lang geen regen gehad en daardoor een watertekort. Dit had ze niet verwacht.

's Avonds zoeken we een restaurant aan het water uit. Na 2 week op markten en eethuisjes met sfeervolle TL lampen is het wel even tijd om rustig te gaan zitten eten. Een leuk restaurantje lacht ons toe, leuke tafeltjes, uitzicht over de baai met de groene flonkerende lampjes van de vissersbootjes. Romantisch niet? We zitten aan de kust dus bestellen we vis in zoetzure saus, garnalen, groentes en rijst. Helaas is het eten niet zo lekker. Zo is de vis een xxl visstick van captain iglo, zijn de groentes ook uit de diepvries. Hoogtepunt zijn de diepvries garnalen in een deegje. Gewoon lekker gefrituurd dus goed. Uiteindelijk betaal je voor de lokatie. Het is wel zo dat hoe meer uitstraling het restaurant heeft, hoe minder lekker het eten is. Wij kiezen wel weer voor de markten en eethuisjes om echt lekker te eten. We lopen door naar de nightmarket. Fraai gelegen aan de zee en vol met kraampjes met eten en non food. We slenteren hier rond. Ik wordt nog aangesproken door een halve ladyboy. Later komen we hem nog weer tegen als hij met zijn vrienden een biertje zit te drinken aan de boulevard. "Drinken jullie een biertje mee?" Hij is mij te vriendelijk dus wij gaan maar door naar het guesthouse.

Groeten uit Prachuap en tot de volgende keer.

Erna en René