Weerzien met Supar

Vandaag gaan we met de trein naar Surat Thani en proberen we Khanom te halen. Ons laatste ontbijtje in Prachuap, we ontmoeten Toi en Stephanie nog even en dan is het tijd om te gaan. De bromfietstaxi staat keurig om 11 uur klaar. We scheuren naar het station en doen daar bij de lokale tentjes nog boodschappen voor onderweg. Onze trein vertrekt om 12.09 uur precies. Was het maar waar, net zoals ander jaren begint het eindeloze wachten weer. We leggen ons er maar bij neer. Met meer dan een uur vertraging vertrekken we dan, om onderweg nog meer vertraging op te lopen. Het is een enkel spoor en regelmatig moeten we op passeerplaatsen wachten om andere treinen voor te laten gaan. Met bijna 2 uur vertraging komen we dan aan in Surat Thani.

Als we uitstappen staan de toeristenjagers alweer klaar. "Waar gaan jullie heen?" We reageren niet direct want Surat Thani is de plaats om opgelicht te worden door die hufters. Uiteindelijk vragen we bij de Information om een bus naar Khanom. De Information geeft niets aan maar de toeristenjager staat al klaar en geeft aan dat er geen bus meer gaat en de taxi de enige optie is. We lopen maar weg van het station naar een restaurant en gaan daar wat drinken. Gelukkig geven ze ons hier in alle rust de informatie die we nodig hebben en het blijkt inderdaad dat de taxi de enige optie is. 1.500 baht voor een ritje naar Khanom, daar kunnen we 2 nachten voor in het hotel slapen. Na kortstondig intern overleg besluiten we om in Surat Thani te blijven in het 100 Islands Resort & Spa. Een tip van de Lonely Planet. Met een belletje naar het hotel is de kamer geregeld en voor nog geen 800 baht hebben we een kamer. Met de taxi gaan we er naar toe. In tegenstelling tot hetgeen de naam belooft ligt het hotel in een buitenwijk vlakbij de allerlei grote winkels zoals Tesco, een groot warenhuis. Het heeft een beetje een Amerikaans sfeertje. Het hotel heeft een schitterende entree met een nog mooiere lounge. De luxe straalt er vanaf. Onze kamer is ruim en schoon.

Nadat we onze baggage in de kamer hebben gezet, gaan we bij het restaurant van het hotel eten. Lekker buiten zitten met de vrachtwagens en auto's die achter ons langs denderen op de zesbaansweg. Atmosfeer 3, eten een dikke 9. Heerlijke groene curry, gemengde groentes, rijst en Thaise noodles. Na het eten doen we boodschappen bij de Tesco en is Erna niet weg te slaan op de sieraden afdeling. Daarna is het tijd voor de nachtrust.

Na een karig ontbijtje (alhoewel we de groene curry van gisterenavons ook weer hadden kunnen eten) nemen lopen we naar de Tesco's om daar een busje naar het busstation te nemen. Ze vragen hier 300 Baht voor dat eindje naar het station. Zijn ze helemaal gek geworden hier, ik geef aan 100 te willen betalen en dat willen ze niet. Wij lopen weg maar uiteindelijk rijdt de chauffeur ons achterna en gaat akkoord met de 100 Baht. Tja, en dan wordt het alweer standaard een dodemansrit. Het kleine Suzukibusje wurmt zich tussen elk gaatje en zo komen we op het busstation aan. We worden afgezet bij een Indier die buskaartjes naar Khanom verkoopt. 290 Baht voor dat ritje waar wij vorig jaar slechts 100 voor hebben betaald. Erna geeft de man een uitbrander. Wat denkt hij wel niet, dat we dom zijn en ons weer laten oplichten! Wij hebben al 3 jaar ervaring met Surat Thani en kennen het spelletje nou wel. Iemand anders loodst ons naar het verkooppunt nadat hij zonder succes ons geprobeerd heeft over te halen om bij hem kaartjes te kopen. Uiteindelijk krijgen we dan de kaartjes voor de normale 100 Baht.

De reis naar Khanom verloopt voorspoedig, Erna leest en ik slaap de helft van de tijd. Voor we het weten zijn we er, maar hoe nu verder. In Khanom is er geen regulier openbaar transport naar Hat Nai Phlao waar de hotel van Supar staat (Supar hebben we vorig jaar ontmoet). We krijgen een ritje op de motor aangeboden. Dat lijkt ons niet handig met alle bagage, dus wij bellen Supar. De motorman is ook al wat aan het regelen. Hij heeft een bromfiets met zijspan geregeld en zo gaan wij richting Hat Nai Phlao. Onderweg trekken we veel bekijks, de chauffeur is apetrots om ons rond te rijden. Dan houdt de motor er mee op, de tank is leeg. We kunnen nog net uitrollen naar het tankstation. Even later zijn we weer op weg en onder escorte van degene die dit geregeld, heeft gaan we naar Supar Royal Beach Hotel. Het is een mooie rit door de bergen, overal om ons heen palmbomen met volop kokosnoten. Als we aankomen worden we alweer herkend door de kok en even later is Supar er ook al. Ze is heel blij ons te zien en sleept ons mee naar het strand om te laten zien wat er allemaal veranderd is. Er is een betonnen zeewering geplaatst, omdat er vorig jaar een flinke wateroverlast is geweest. We drinken en kletsen wat en krijgen te horen dat we voor half geld in de bungalow kunnen. 10 % korting op eten en drinken, supar toch? We rusten uit en gaan daarna eten. Ondertussen arriveert de transsexueel/travestiet en we worden weer herkend. "Yes, snake in the room last year hey!" Als ik het eten afreken zegt zij iets in het Thais. Ik kan geen Thais, maar ik kan er wel uit opmaken dat zij wel gecharmeerd is van mij.

Later in de middag haalt Supar ons op om naar de markt van Khanom te gaan. We worden overladen met fruit, pisang goreng en wafels. We rijden nog langs de nieuwe luxe hotels die er afgelopen jaar zijn bijgebouwd. Veel luxe maar weinig klanten, de eerste is alweer failliet gegaan. We rijden weer terug en wij gaan naar onze bungalow. Erna inspecteetd of er nog slangen zijn. Nadat de kust is vrijgegeven gaan we voor het huisje naar de zee zitten staren, wuivende palmen met hier en daar een vallende ............

Wat heb je hier verder te doen in the middel of nowhere, ja juist eten! Het is weer tijd voor het avondeten. Supar heeft ons zo vol gestopt dat we er alleen een fried noodle en een fried rice er in krijgen. Daarna gaan we met een drankje aan het strand zitten. Het klaart op en we zitten onder een helder sterrenhemel. In de verte zien we de lichtjes op Ko Samui flonkeren. Wij staren nog tot laat naar de lichtjes en de vissersbootjes.

De volgende dag worden we om half zeven wakker, de zon komt op en het strand is vol met mensen die naar de zonsopgang hebben gekeken. Erna schiet plaatjes terwijl ik me nog omdraai. Als we echt opstaan is het tijd voor een mega ontbijt, toast met jam, gebakken eieren met bacon, worstjes en verse meloen en ananas. Kijk daar wordt een mens dan weer vrolijk van. Het is een mooie dag vandaag dus we besluiten om de omgeving te verkennen. Supar ziet dit uit de verte en biedt ons haar motor aan. "Just drive slowly." Tja, als acceptant kun je dit aanbod niet aannemen, dit omdat ik in het dagekijkse leven mensen afwijs om te verzekeren die zonder rijbewijs hebben gereden. Gewoon lopen dus. We lopen tussen de palmbomen en de mooie bergen van Khanom. Nederlandse projectontwikkelaars zetten hier parken neer waar je misselijk van wordt. Prijzen zijn te hoog en het past hiet niet echt in de omgeving. De westerling is hier weer op geld uit en de plaatselijke bevolking loopt hier het voordeel mis. De huizen staan vlak op elkaar. Het project ligt inmiddels stil wegens geldgebrek. Gewoon afbreken die zooi en laat de westerling hier maar weer weggaan zodat Khanom Khanom blijft. Helaas vrees ik het ergste.
Via het strand lopen we weer terug, maar helaas moeten we een inham oversteken. De doorwaadbare plaats is niet geschikt voor mij. Ik zak diep weg in het zand en er ret ons niets dan terug te lopen via de normale weg.

Later in de middag dobberen we in zee. Gewoon huisje uit lopen en na 25 meter lig je in de grote plas. Zonnnetje, warm zeewater dat kristalhelder is en relaxen. Opeens ziet Erna een plastic zak voorbij drijven. Ik kijk beter en zie dat het een ernorme kwal is. Als er later weer 2 van die mega kwallen voorbij drijven is de pret voor mij gedaan. We gaan uit het water en blijven lekker op de veranda zitten.


Vanavond zijn we door Supar uitgenodigd om met haar te gaan eten. Ze is in geen velden of wegen te bekennen. Wij gaan naar de bar en daar krijgen we te horen dat het nog even duurt voordat Supar er is. Ze is voor business met haar dochter Ying in Surat Thani. We wachten wel zeggen we, maar een kwartiertje later staat het eten al voor onze neus. Tom Yam soep, kipcurry en barkensvlees met cashewnoten. de tom Yam is de lekkerste die we ooit hebben gehad, zuur en licht pittig en vol met garnalen. Even later komen Supar en Ying eraan en gaan nog even bij ons zitten en we geven haar een kado: een omslagdoek, een paar houten klompjes een een parfumflesje. Ze is helemaal in de wolken. We kletsen even bij en helaas, Supar is alweer druk en moet weg. We eten verder en genieten van de totale rust aan het strand.

Groeten vanuit het paradijselijke Hat Nai Phlao.

Erna en René