Zuid Cambodja
Door: Erna en Rene Schuurman
Blijf op de hoogte en volg René en Erna
23 Augustus 2013 | Cambodja, Kâmpôt
Het is vandaag weer een keer om 5 uur opstaan, want we gaan weer terug naar Phnom Penh. Dit keer hebben we gekozen voor Giant Ibis als busmaatschappij. Genoeg beenruimte voor mij dit keer. De rit naar Phnom Penh duurt ongeveer 6 uur met 2 stops. In Phnom Penh aangekomen checken we in ions vast stamhotel in en gaan daarna naar Max en Hong. Mister Rut haalt ons weer op. In het hotel aangekomen bleek Hong hoog bezoek te hebben. Haar dochter en Max houden ons gezelschap en we worden helemaal volgestopt met het Cambodjaanse eten. Noodlesoep, sate en een kokosnoot na. Vervolgens krijgen we mangosteen, lychees en nog ander hapjes aangevoerd. ‘s Avonds gaan we naar de riverside om een hamburger te happen en een biertje te drinken. Hier komen kinderen om armbandjes etc. te verkopen, terwijl ze op dat tijdstip al op bed moeten liggen. Erna vraagt ze het hemd van het lijf.
Eindelijk zijn daar de lang verwachte darmproblemen. De hele nacht aan de race en dat terwijl we vandaag naar Kampot zouden gaan. De diarreeremmers doen het werk en ja hoor, ook bij Erna zijn er darmproblemen. Met alle eten van gisteren is het maar afvragen welk eten niet goed is geweest. We doen ‘s ochtends de laatste inkopen en rusten daarna een beetje uit. Gelukkig hebben we de middagbus die pas om 15.00 uur vertrekt. In de bus zitten veel toeristen. Achter ons begint een vrouwtje te kokhalzen en niet veel later geeft ze over (bijna in onze nek). Hoogstwaarschijnlijk te veel gedronken de afgelopen dagen, als we het goed hebben verstaan. Afijn, het duurt 1,5 uur om Phnom Penh uit te rijden. Onderweg komen we laadwagens tegen volgeladen met mensen, werkelijk als sardientjes in blik. Als de chauffeur een keer hard op de rem trapt dan kunnen ze een nieuw massagraf graven.
Na een rit van 3 uur in een minibus zijn we dan in Kampot aangekomen. Kampot ligt in het zuiden van Cambodja, vijf kilometer vanaf zee. Op het eerste gezicht ziet het hier niet vrolijk uit. Het lijkt alsof hier de oorlog net is afgelopen, rommelig en vervallen. Oude huizen die een likje verf kunnen gebruiken. We nemen de tuk tuk naar ons hotel. Als we een paar straten verder zijn rijden we langs de rivier. Hier ligt een fraaie promenade en het ziet er gelijk een stuk beter uit. Het laatste stuk voert over een zandweg vol kuilen en als we de oprit van het hotel opdraaien, komen we uit op een fraai paradijsje. Het hotel ligt aan de rivier met het restaurantgedeelte hangend boven het water. Zowaar krijgen we hier vakantiegevoel. We worden opgewacht door een loopjongen (zo jong zag hij er uit) die de manager blijkt te zijn. ‘s Avonds willen we het stadje inlopen om wat te gaan eten, maar vanwege de regen komen we niet ver en besluiten we bij een seafoodrestaurant te gaan eten, waar het eten bijna uit ons bord weg waait.
De volgende dag besluiten we om in de stad rond te gaan kijken. Vanwege de darmproblemen ga ik gewapend met diarreeremmers en een rol toiletpapier ten strijde. We komen er achter dat er in de stad eigenlijk niet veel te zien is. We besluiten om een tuk tuk te nemen en de sights buiten de stad te gaan bekijken. We gaan naar de zoutvelden, peper- en durianplantage en naar Kep. Na flink te hebben onderhandeld met de chauffeur vertrekken we richting de zoutvelden. We verlaten Kampot en algauw belanden we op hobbelige zandwegen. Niet veel later staan we bij de zoutvelden. De zoutpannen zijn leeg, omdat het nu regenseizoen is en dus valt er niet veel te zien. We scheuren verder richting de peperplantage. Na amper 5 minuten komen we stil te staan, benzine op. Heeft die sukkel van een chauffeur niet getankt en staan we hier in de middle of nowhere. Gelukkig komt er een meisje langs op de fiets. De chauffeur kan deze even lenen en binnen 10 minuten is hij er weer met een fles Fanta, waarin benzine zit.
Onderweg zien we mooie groene rijstvelden opgesierd met hoge palmbomen, oude hutten worden afgewisseld met nieuwe moderne huisjes. Witte koeien die worden gedreven door kleine kinderen. Een fraai meertje met op de achtergrond een bergketen trekt aan ons voorbij. Kinderen die spontaan naar ons zwaaien en wanneer we terugzwaaien, zijn ze door het dolle heen.
Eindelijk bereiken we dan de beroemde Kampot peperplantage. De pepers gelden als de beste van de wereld. We worden rondgeleid door de plantage en krijgen enig uitleg. In het wild groeit de peperplant om een boomstam heen, maar op de plantage groeien ze om stenen of houten torens. Het is interessant om te weten wat het verschil is tussen groene, zwarte, rode en witte peper. Hierbij een korte uitleg. De pepers ongeacht de kleur komen van een en dezelfde plant.
De peperkorrels zijn groen als ze nog niet rijp zijn. Groene peper kan worden gebruikt als ze worden geplukt voordat ze rijp zijn en moeten worden gebruikt tot uiterlijk 3 dagen nadat ze zijn geplukt. De groene peper heeft een frisse citrusachtige smaak en is minder pittig.
Er is sprake van zwarte peper wanneer de peperkorrels onrijp worden geplukt als ze net van kleur veranderen, nl. van groen naar geel. Vervolgens worden ze gebleekt en 3 tot 4 dagen gedroogd in de zon. De zwarte peper heeft de pittigste smaak.
Wanneer de peperkorrels rijp zijn (deze hebben inmiddels de rode kleur) en geplukt worden, dan hebben we rode peper. Ook deze worden gebleekt en vervolgens 3 tot 4 dagen in de zon gedroogd. Rode peper heeft een volle, ronde en zoete smaak.
Uiteindelijk is dan nog de witte peper. De peperkorrels worden geplukt als ze rijp zijn en in heet water gelegd, waardoor ze ontdaan worden van de rode velletjes. De kern blijft over en deze worden ook 3 tot 4 dagen in de zon gedroogd. De smaak is anders dan de andere pepers, omdat er smaakelementen ontbreken die in de verwijderde velletjes zitten.
Na de korte tour belanden we in de shop waar we dit kostbare goedje inslaan. Terloops meldt de chauffeur dat hier ook de durianplantage is maar dat het seizoen over is. Je ziet alleen de bomen zonder vruchten. Tegelijkertijd probeert hij ons nog een stuk land voor $5.000 te slijten. Helaas...
We scheuren verder naar Kep, een plaats aan zee en voormalig badplaats tijdens de Franse koloniale tijd. Tijdens het Pol Pot regime werden de mensen uit Kep geevacueerd en daarna werden de huizen in de jaren 80 systematisch geplunderd en vernietigd. We worden gedropt bij een seafoodrestaurant waar we noodlesoep eten, we moeten immers rustig aan doen met onze onrustige darmen. Na het eten maken we een tour door Kep en komen tot de conclusie dat we hier niet een paar dagen blijven zoals gepland. Het valt toch wel tegen. Op de terugweg komen we weer zonder benzine te staan maar is de redding binnen 5 minuten nabij. In Kampot aangekomen gaan we eerst op zoek naar durian, bananen en mangosteen. Na onze aankopen worden we bij onze bungalow afgezet. De tuk tuk chauffeur durft nog es een tip te vragen, maar we houden ons aan de afgesproken prijs.
Eindelijk zijn daar de lang verwachte darmproblemen. De hele nacht aan de race en dat terwijl we vandaag naar Kampot zouden gaan. De diarreeremmers doen het werk en ja hoor, ook bij Erna zijn er darmproblemen. Met alle eten van gisteren is het maar afvragen welk eten niet goed is geweest. We doen ‘s ochtends de laatste inkopen en rusten daarna een beetje uit. Gelukkig hebben we de middagbus die pas om 15.00 uur vertrekt. In de bus zitten veel toeristen. Achter ons begint een vrouwtje te kokhalzen en niet veel later geeft ze over (bijna in onze nek). Hoogstwaarschijnlijk te veel gedronken de afgelopen dagen, als we het goed hebben verstaan. Afijn, het duurt 1,5 uur om Phnom Penh uit te rijden. Onderweg komen we laadwagens tegen volgeladen met mensen, werkelijk als sardientjes in blik. Als de chauffeur een keer hard op de rem trapt dan kunnen ze een nieuw massagraf graven.
Na een rit van 3 uur in een minibus zijn we dan in Kampot aangekomen. Kampot ligt in het zuiden van Cambodja, vijf kilometer vanaf zee. Op het eerste gezicht ziet het hier niet vrolijk uit. Het lijkt alsof hier de oorlog net is afgelopen, rommelig en vervallen. Oude huizen die een likje verf kunnen gebruiken. We nemen de tuk tuk naar ons hotel. Als we een paar straten verder zijn rijden we langs de rivier. Hier ligt een fraaie promenade en het ziet er gelijk een stuk beter uit. Het laatste stuk voert over een zandweg vol kuilen en als we de oprit van het hotel opdraaien, komen we uit op een fraai paradijsje. Het hotel ligt aan de rivier met het restaurantgedeelte hangend boven het water. Zowaar krijgen we hier vakantiegevoel. We worden opgewacht door een loopjongen (zo jong zag hij er uit) die de manager blijkt te zijn. ‘s Avonds willen we het stadje inlopen om wat te gaan eten, maar vanwege de regen komen we niet ver en besluiten we bij een seafoodrestaurant te gaan eten, waar het eten bijna uit ons bord weg waait.
De volgende dag besluiten we om in de stad rond te gaan kijken. Vanwege de darmproblemen ga ik gewapend met diarreeremmers en een rol toiletpapier ten strijde. We komen er achter dat er in de stad eigenlijk niet veel te zien is. We besluiten om een tuk tuk te nemen en de sights buiten de stad te gaan bekijken. We gaan naar de zoutvelden, peper- en durianplantage en naar Kep. Na flink te hebben onderhandeld met de chauffeur vertrekken we richting de zoutvelden. We verlaten Kampot en algauw belanden we op hobbelige zandwegen. Niet veel later staan we bij de zoutvelden. De zoutpannen zijn leeg, omdat het nu regenseizoen is en dus valt er niet veel te zien. We scheuren verder richting de peperplantage. Na amper 5 minuten komen we stil te staan, benzine op. Heeft die sukkel van een chauffeur niet getankt en staan we hier in de middle of nowhere. Gelukkig komt er een meisje langs op de fiets. De chauffeur kan deze even lenen en binnen 10 minuten is hij er weer met een fles Fanta, waarin benzine zit.
Onderweg zien we mooie groene rijstvelden opgesierd met hoge palmbomen, oude hutten worden afgewisseld met nieuwe moderne huisjes. Witte koeien die worden gedreven door kleine kinderen. Een fraai meertje met op de achtergrond een bergketen trekt aan ons voorbij. Kinderen die spontaan naar ons zwaaien en wanneer we terugzwaaien, zijn ze door het dolle heen.
Eindelijk bereiken we dan de beroemde Kampot peperplantage. De pepers gelden als de beste van de wereld. We worden rondgeleid door de plantage en krijgen enig uitleg. In het wild groeit de peperplant om een boomstam heen, maar op de plantage groeien ze om stenen of houten torens. Het is interessant om te weten wat het verschil is tussen groene, zwarte, rode en witte peper. Hierbij een korte uitleg. De pepers ongeacht de kleur komen van een en dezelfde plant.
De peperkorrels zijn groen als ze nog niet rijp zijn. Groene peper kan worden gebruikt als ze worden geplukt voordat ze rijp zijn en moeten worden gebruikt tot uiterlijk 3 dagen nadat ze zijn geplukt. De groene peper heeft een frisse citrusachtige smaak en is minder pittig.
Er is sprake van zwarte peper wanneer de peperkorrels onrijp worden geplukt als ze net van kleur veranderen, nl. van groen naar geel. Vervolgens worden ze gebleekt en 3 tot 4 dagen gedroogd in de zon. De zwarte peper heeft de pittigste smaak.
Wanneer de peperkorrels rijp zijn (deze hebben inmiddels de rode kleur) en geplukt worden, dan hebben we rode peper. Ook deze worden gebleekt en vervolgens 3 tot 4 dagen in de zon gedroogd. Rode peper heeft een volle, ronde en zoete smaak.
Uiteindelijk is dan nog de witte peper. De peperkorrels worden geplukt als ze rijp zijn en in heet water gelegd, waardoor ze ontdaan worden van de rode velletjes. De kern blijft over en deze worden ook 3 tot 4 dagen in de zon gedroogd. De smaak is anders dan de andere pepers, omdat er smaakelementen ontbreken die in de verwijderde velletjes zitten.
Na de korte tour belanden we in de shop waar we dit kostbare goedje inslaan. Terloops meldt de chauffeur dat hier ook de durianplantage is maar dat het seizoen over is. Je ziet alleen de bomen zonder vruchten. Tegelijkertijd probeert hij ons nog een stuk land voor $5.000 te slijten. Helaas...
We scheuren verder naar Kep, een plaats aan zee en voormalig badplaats tijdens de Franse koloniale tijd. Tijdens het Pol Pot regime werden de mensen uit Kep geevacueerd en daarna werden de huizen in de jaren 80 systematisch geplunderd en vernietigd. We worden gedropt bij een seafoodrestaurant waar we noodlesoep eten, we moeten immers rustig aan doen met onze onrustige darmen. Na het eten maken we een tour door Kep en komen tot de conclusie dat we hier niet een paar dagen blijven zoals gepland. Het valt toch wel tegen. Op de terugweg komen we weer zonder benzine te staan maar is de redding binnen 5 minuten nabij. In Kampot aangekomen gaan we eerst op zoek naar durian, bananen en mangosteen. Na onze aankopen worden we bij onze bungalow afgezet. De tuk tuk chauffeur durft nog es een tip te vragen, maar we houden ons aan de afgesproken prijs.
-
23 Augustus 2013 - 12:55
Henk En MIna:
Hoi,
Weer met plezier jullie verslag gelezen. Vervelend dat jullie aan de dunne waren. Maar dat is in zo'n land wel te verwachten.
Nog fijne dagen gewenst.
Liefs Henk en Mina -
23 Augustus 2013 - 13:01
Ollop:
Hallo lieve vrienden,
zoals altijd genieten van jullie vakantie verhaal - geweldig
tot gauw maar weer xxx -
23 Augustus 2013 - 13:15
Joke:
Hallo beide,
Leuk jullie verhalen te lezen.
Wat een ellende die kapotte poep.
Ik ga morgen zelf nog op vakantie.
Lees de verhalen dan nog wel achteraf.
Nog veel plezier.
Groetjes,
Joke W. -
23 Augustus 2013 - 15:56
Wessel:
Hoi,
Bedankt voor de prachtige verhalen, ik lees ze met veel plezier.
Mooie dagen en heel veel plezier toegewenst.(ړײ)
Groetjes,
Wessel -
23 Augustus 2013 - 21:14
Pa En Ma:
Met plezier alles weer gelezen en de dunne is ook over, gelukkig maar.
Leuke foto's, we zien uit naar het volgende.
Groetjes en liefs vanuit Emmerhout.
-
23 Augustus 2013 - 23:03
Costavina:
Hallo lieve schatten,
Nou nou nou wat spannend allemaal weer, alleen jammer van de dunne en van geen benzine hebben echt wat een sukkel. En nu zie ik eindelijk wat een tuk tuk is hahahahaha wat een ding. En Rene jij ziet er uit als een witte terrorist op een tuk tuk whoahahahahahaha !!!!!
Ik had weer veel leesplezier. Tot de volgende
Amatooooooooooooooooooooo -
23 Augustus 2013 - 23:16
Gert Schuurman:
Bedankt jongs veur de verhoal'n; leuk om te leez'n! eem ain vertoaling veur Erna:
dank jullie voor de verhalen; leuk om te lezen! -
25 Augustus 2013 - 22:22
Erwin B.:
Mooie verhalen, enjoy!!! -
26 Augustus 2013 - 00:01
Jeannette:
Het waren weer dagen met herinneringen zeg...dat de darmen van slag zijn kan ook met fruit te maken hebben. Tsjongjong..wat een dombo van een chauffeur zeg..je zorgt toch dat de benzine is aangevuld . Dacht hij met de inhoud van een fles Fanta onbeperkt te kunnen rijden. Mensen, ik kijk uit naar het volgende verslag en groet jullie bij deze....dagdag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
