Toraja
Door: Rene
Blijf op de hoogte en volg René en Erna
28 Augustus 2014 | Indonesië, Rantepao
De laatste dag op Ambon regent het weer als van ouds. Erna gaat met Ike de stad in en ik heb wat tijd om het dagboek bij te werken. 's Middags komen Ollie en Nus om afscheid van ons te nemen. Ik krijg hier niet veel van mee omdat mijn oorontsteking, die ik 8 jaar geleden op Ambon heb opgelopen, weer eens opspeelt. Een ibuprofen en wat rust nemen maar.
We zijn 's avonds uitgenodigd door Jun en Jopos om te gaan eten. Jun kennen we van haar bezoek aan Nederland van 3 jaar geleden. Ze is de beheerder van het huis waar we in blijven. We eten in de stad weer ons buikje rond. Toevallig is de burgemeester van Ambon er ook en we worden aan hem voorgesteld. Ik zal hem op Linked In maar toevoegen. Dan nog een rondje door Ambon stad om het uitzicht vanaf een hoger punt (Karam panjang) te bewonderen en dan is het tijd om terug te gaan naar huis om afscheid te nemen van onze familie. Eigenlijk hebben we nog niet zo'n zin om weg te gaan omdat het op Ambon toch wel gezellig is.
De volgende ochtend vertrekken we om 5 uur naar het vliegveld. We hebben geluk want Jun vertrekt voor haar werk naar Jakarta en we kunnen mee liften. Neef Carlos gaat ook naar Jakarta, maar voor een bruiloft. Jopos brengt ons weg. Geheel in tegenstelling tot zijn rustige karakter verandert hij achter het stuur in een waar racemonster. De gehele rit van 1 uur kan gerust gebruikt worden voor een aflevering van wegmisbruikers. De fraaiste manoeuvre was die om een inhalende auto in te halen. We landen veilig bij het vliegveld en we vertrekken allemaal achter elkaar. Carlos is nerveus omdat hij voor de eerste keer vliegt. We loodsen hem naar de gate en vertrekken daarna naar Makassar.
Zoals gewoonlijk halen Joyce en Ligo ons op. Omdat we vanavond willen vertrekken naar Toraja, kopen we de buskaartjes alvast en rijden daarna door naar restaurant Yammie voor een overheerlijke Mie Bakso, bami soep met vleesballen. Verder staat deze dag in het teken van eten, eten en nog eens eten. Joyce en haar dochter Litha stoppen ons vol. Het is zo erg dat wanneer Joyce ons naar de busterminal brengt er een bordje met 2 toetjes mee de auto in gaan.
De busreis is per luxe touringcar. Royale ligstoelen moeten de reis comfortabel maken. Helaas is de ligstoel voor kabouters en ben ik te breed en te lang voor de stoel. Gelukkig maakt de chauffeur de reis ook oncomfortabel. Zo hard als het maar kan scheurt hij over de wegen. Wanneer we de bergen bereiken lukt het hem om 2 mensen naast ons kotsmisselijk te maken. Tot het einde van de reis zijn ze continue aan het overgeven.
Rond 5.30 komen we in Rantepao aan. Omdat de bagage vanwege de cadeaus niet te tillen is huren we een bromfietstaxi in voor het bagagevervoer voor de laatste 200 meter. We checken in bij hotel Toraja Indra en slapen nog even tot een uur of 9. We zijn te laat voor het ontbijt maar daar doen ze hier niet moeilijk over. Een broodje ei is zo gemaakt.
We doen niet zo veel meer vandaag, beetje rondlopen in Rantepao, eten en dan slapen.
De volgende de dag gaan we naar kampong Tapokko'. Het dorp waar het huis van Erna's moeder staat. We charteren een auto en doen boodschappen voor een aantal dagen. Dan volgt een rit van ongeveer 2 uur. We hadden gehoord dat de weg naar het dorp goed is. Omdat we de verkeerde afslag nemen is het laatste stukje weg als vanouds vol met gaten maar we komen weer veilig aan. Het is back to basic, douchen met een schepje, toilet doorspoelen met een schepje, koken op butagas, kraaiende hanen en een dorp vol kinderen. Neef Rua heeft de sleutel van het huis. Over verdere namen zal ik jullie niet vervelen want met 7 dochters + aanhang en 30 kleinkinderen wordt er op het dorp niet stilgezeten.
We blijven 3 nachten in het dorp. En wat doen we hier zoal: beetje rondwandelen, niets doen en vooral veel mensen over de vloer. Ik wordt er wel een beetje kierewiet van. De nichtjes koken, wassen en maken alles schoon. Dit is wel super geregeld. Er wordt een voetbalwedstrijd gehouden, de jongens tegen de meisjes. Een ruime 3-1 zege voor de jongens maar deze is dan ook geheel te danken aan een technisch mannetje die nog wat slordig in de afwerking is.
De derde dag gaan we inkopen doen in Makale, want de nichtjes hebben zin in Kapurun. dit is een typisch Torajanees gerecht met sagomeel, vis en groentes als hoofdingredienten. De volgende dag maken we ons gereed voor het vertrek. We gaan keurig naar de kerk en daar ben ik de hoofd attractie, na de dienst moeten er foto's gemaakt worden met de fans.
Dan is het tijd om te vertrekken naar Rantepao. Titus de chauffeur brengt ons weg. Een oude bekende, de voormalige lurah, lift met ons mee. Ook op zondag wordt hier de weg geasfalteerd. Dit betekent hier wachten tot het deel is geasfalteerd. Het duurt bijna een uur. Titus loopt weg en als het spul weer gaat rijden is hij er nog niet terug. Ik stap tot grote verbazing van de rest in de auto achter het stuur en rijdt mijn eerste meters met een rechtsgestuurde auto.
We nemen onze intrek weer in ons vertrouwde Toraja Indra hotel. 's Avonds eten we bij het lokale restaurant en omdat de kok naar de kerk is valt er alleen maar droge mie goreng te bestellen.
We zijn 's avonds uitgenodigd door Jun en Jopos om te gaan eten. Jun kennen we van haar bezoek aan Nederland van 3 jaar geleden. Ze is de beheerder van het huis waar we in blijven. We eten in de stad weer ons buikje rond. Toevallig is de burgemeester van Ambon er ook en we worden aan hem voorgesteld. Ik zal hem op Linked In maar toevoegen. Dan nog een rondje door Ambon stad om het uitzicht vanaf een hoger punt (Karam panjang) te bewonderen en dan is het tijd om terug te gaan naar huis om afscheid te nemen van onze familie. Eigenlijk hebben we nog niet zo'n zin om weg te gaan omdat het op Ambon toch wel gezellig is.
De volgende ochtend vertrekken we om 5 uur naar het vliegveld. We hebben geluk want Jun vertrekt voor haar werk naar Jakarta en we kunnen mee liften. Neef Carlos gaat ook naar Jakarta, maar voor een bruiloft. Jopos brengt ons weg. Geheel in tegenstelling tot zijn rustige karakter verandert hij achter het stuur in een waar racemonster. De gehele rit van 1 uur kan gerust gebruikt worden voor een aflevering van wegmisbruikers. De fraaiste manoeuvre was die om een inhalende auto in te halen. We landen veilig bij het vliegveld en we vertrekken allemaal achter elkaar. Carlos is nerveus omdat hij voor de eerste keer vliegt. We loodsen hem naar de gate en vertrekken daarna naar Makassar.
Zoals gewoonlijk halen Joyce en Ligo ons op. Omdat we vanavond willen vertrekken naar Toraja, kopen we de buskaartjes alvast en rijden daarna door naar restaurant Yammie voor een overheerlijke Mie Bakso, bami soep met vleesballen. Verder staat deze dag in het teken van eten, eten en nog eens eten. Joyce en haar dochter Litha stoppen ons vol. Het is zo erg dat wanneer Joyce ons naar de busterminal brengt er een bordje met 2 toetjes mee de auto in gaan.
De busreis is per luxe touringcar. Royale ligstoelen moeten de reis comfortabel maken. Helaas is de ligstoel voor kabouters en ben ik te breed en te lang voor de stoel. Gelukkig maakt de chauffeur de reis ook oncomfortabel. Zo hard als het maar kan scheurt hij over de wegen. Wanneer we de bergen bereiken lukt het hem om 2 mensen naast ons kotsmisselijk te maken. Tot het einde van de reis zijn ze continue aan het overgeven.
Rond 5.30 komen we in Rantepao aan. Omdat de bagage vanwege de cadeaus niet te tillen is huren we een bromfietstaxi in voor het bagagevervoer voor de laatste 200 meter. We checken in bij hotel Toraja Indra en slapen nog even tot een uur of 9. We zijn te laat voor het ontbijt maar daar doen ze hier niet moeilijk over. Een broodje ei is zo gemaakt.
We doen niet zo veel meer vandaag, beetje rondlopen in Rantepao, eten en dan slapen.
De volgende de dag gaan we naar kampong Tapokko'. Het dorp waar het huis van Erna's moeder staat. We charteren een auto en doen boodschappen voor een aantal dagen. Dan volgt een rit van ongeveer 2 uur. We hadden gehoord dat de weg naar het dorp goed is. Omdat we de verkeerde afslag nemen is het laatste stukje weg als vanouds vol met gaten maar we komen weer veilig aan. Het is back to basic, douchen met een schepje, toilet doorspoelen met een schepje, koken op butagas, kraaiende hanen en een dorp vol kinderen. Neef Rua heeft de sleutel van het huis. Over verdere namen zal ik jullie niet vervelen want met 7 dochters + aanhang en 30 kleinkinderen wordt er op het dorp niet stilgezeten.
We blijven 3 nachten in het dorp. En wat doen we hier zoal: beetje rondwandelen, niets doen en vooral veel mensen over de vloer. Ik wordt er wel een beetje kierewiet van. De nichtjes koken, wassen en maken alles schoon. Dit is wel super geregeld. Er wordt een voetbalwedstrijd gehouden, de jongens tegen de meisjes. Een ruime 3-1 zege voor de jongens maar deze is dan ook geheel te danken aan een technisch mannetje die nog wat slordig in de afwerking is.
De derde dag gaan we inkopen doen in Makale, want de nichtjes hebben zin in Kapurun. dit is een typisch Torajanees gerecht met sagomeel, vis en groentes als hoofdingredienten. De volgende dag maken we ons gereed voor het vertrek. We gaan keurig naar de kerk en daar ben ik de hoofd attractie, na de dienst moeten er foto's gemaakt worden met de fans.
Dan is het tijd om te vertrekken naar Rantepao. Titus de chauffeur brengt ons weg. Een oude bekende, de voormalige lurah, lift met ons mee. Ook op zondag wordt hier de weg geasfalteerd. Dit betekent hier wachten tot het deel is geasfalteerd. Het duurt bijna een uur. Titus loopt weg en als het spul weer gaat rijden is hij er nog niet terug. Ik stap tot grote verbazing van de rest in de auto achter het stuur en rijdt mijn eerste meters met een rechtsgestuurde auto.
We nemen onze intrek weer in ons vertrouwde Toraja Indra hotel. 's Avonds eten we bij het lokale restaurant en omdat de kok naar de kerk is valt er alleen maar droge mie goreng te bestellen.
-
28 Augustus 2014 - 07:04
Ma:
Wat weer een leuk verslag van jullie vakantie.
Het internet is nu weer een beetje normaal?
De rest komt hopelijk weer gauw, want ik vind het
leuk om een beetje mee te reizen.
Nog veel plezier de komende 1.5 week.
Liefs en groetjes, Ma. -
28 Augustus 2014 - 07:33
Janny:
Was weer fijn om te lezen, nog heel veel plezier.
Groetjes Janny! -
28 Augustus 2014 - 11:12
Aljo:
Volgens mij genieten jullie met volle teugen in Toraja.
Gelukkig is er wifi beschikbaar in Rantepao en dat jullie je blog kunnen updaten.
Veel plezier nog ! -
28 Augustus 2014 - 19:02
Erik Baas:
"Een ruime 3-1 zege voor de jongens maar deze is dan ook geheel te danken aan een technisch mannetje die nog wat slordig in de afwerking is. "
Niet te bescheiden René. Als Joop Gall langs de kant had gestaan, dan had jij waarschijnlijk een basisplaats in Emmen gehad :-) -
29 Augustus 2014 - 12:07
Costavina:
Ik lees het alweer, jammer van al dat regen maar dat mag de pret niet drukken toch? En jullie genieten volop als ik het allemaal zo lees, en Rene wel lekker ff he back to basic hihihihih tot de volgende verslag Enjoyyy lvy xxxx
-
02 September 2014 - 12:09
Europe "Emergency...!!!:
Hello Schuurmannetjes,
Fffffff melden,daar vanuit de jungle......!!!!!!!!!!!!!
Lekker genieten daar,hier mis ik wel de verhalen....Ha ha ....!!!
Grtjssss....A'dam -
02 September 2014 - 18:39
Paulus:
Wij genieten weer van jullie verhalen ook vanuit Spanje -
02 September 2014 - 21:20
Jan Munster:
Nou mooi verhaal panas di ulusalo/tapokko jammer dat jullie snel weg gegaan zijn ut ambon. maar ja aan alles komt een eind.
Rene al weer beter met je kuping??
Wij zitten nu in berlijn bij usi Henny haar nicht die woont hier.
nou ga jullie goed we zien elkaar 8 sept in Holland.
Groeten aan een ieder Bg Jance
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
