Verder naar het zuiden

Gisteren hebben we een heel verhaal geschreven. Alleen bij het plaatsen is het fout gegaan. Tja, zit er niets anders op dan opnieuw beginnen. Verhaal wordt waarschijnlijk iets ingekort want de details vergeet je al gauw. Dus daar gaan we weer!

Vrijdagmorgen gaan we eerst de buskaartjes voor Malakka regelen. Voor slecht 4 eurootjes is men bereid om ons daar naar toe te brengen. Dan gaan we verder met de toeristische route in KL. Dataran Merdeka is het Plein van de Onafhankelijkheid. In 1957 is Maleisië onafhankelijk geworden en viert dit jaar 51 jaar onafhankelijkheid, alhoewel ze nog tot de Britse Gemenebest behoren.
Rond het plein liggen diverse oude Engelse gebouwen. Daarnaast ligt een fraai gazon, die ik al op tv heb gezien. In het echt valt het een beetje tegen. Dan gaan we door naar de pasar Seni, de kunstmarkt. Hier worden allerlei traditionele produkten verkocht, zoals batik, koekjes, souvenirs etc. Heel sneaky verandert de sightseeingtour in een shopdag. We gaan weer heerlijk winkelen. Gelukkig is er ook weer tijd voor eten en na een bamisoepje gaan we vrolijk verder.

Petalingstreet is een overdekte straat midden in Chinatown. Het staat overvol met verkopers die je aan de kop zeuren om iets te gaan kopen. "A watch sir, real fake Rolexes". Dit wijs ik vriendelijk af, ik gebruik de zon om te weten hoe laat het is. Erna koopt hier wat spulletjes en tijdens de onderhandelingen komen er 2 mannen en een vrouw aan. Zogenaamd geïnteresseerd in een riem. De vrouw kijkt naar de riem, man 1 blokt het uitzicht en man 2 is alleen geïnteresseerd in Erna's rugzak. Als ik Erna waarschuw gaan ze er gauw vandoor. Ze hadden mij blijkbaar over het hoofd gezien. Plotseling komt er een groepje politieagenten, 12 man sterk, een verkoopstalletje oprollen. Er ruziën een aantal verkopers met elkaar en zijn er veel mannen die geïnteresseerd naar de inhoud van mijn broekzakken staan te kijken. Kijken mag, zolang ze er maar vanaf blijven!
Aan het einde van de middag is het tijd voor de siësta.

's Avonds is het weer tijd om te eten. Voor ons een moment van keuzestress. Wat gaan we nu weer eten? We sjouwen heel wat af. Het stikt hier van de Chinese restaurantjes en daar hebben we onze buik vol van. We sjouwen en sjouwen als Jozef en Maria van stalletje naar stalletje. Gelukkig herhaalt zicht de geschiedenis en zo komen wij uit bij de stal van The Old Changkee. Hier is het lekker snacken. Achter de toonbank staan 3 wijzen uit het oosten. Wij zitten, zoals al eerder gezegd, in de regio Bukit Bintang (sterrenheuvel). Wat een toeval zeg! Daarna gaan we ijskoffie drinken op een terrasje even verder op. In deze smeltkroes zien we een extra opvallend figuur. Is het een vrouw, nee het is een man. De grote kolenschoppen gaan veel te vaak door het haar als het oversteekt. Spontaan bedenken wij een nieuw tv programma: Boer wordt vrouw.

De volgende dag is onze laatste in Kuala Lumpur. Helaas regent het op Nederlandse wijze, het zeikt de hele dag door. Wij trotseren het weer en gaan naar Kampong Baru met de metro. Hier schijnen oude Maleise huizen te staan. Als we het station uitkomen zien we grauwe flats. Daaronder ligt een oude wijk die ons doet denken aan Indonesië. Voor ons niet echt interessant dus. Erna informeert bij een vrouw of er hier nog iets bijzonders te zien is. Ja, een eindje verderop staat het huis waar de sultan vroeger heeft gewoond. Echt bijzonder is het niet. Een zwart huis op palen. Omdat het blijft regenen gaan we verder met Erna's hobby: winkelen. Ze heeft haar zinnen gezet op het warenhuis Sogo. Als we daar aankomen wordt ik totaal verdrietig. Je moet in de rij staan om naar binnen ter gaan. Het goede nieuws is dat het alleen voor vaste klanten is.

"s Avonds vieren we dat we 3 maand getrouwd zijn. Was dit niet het geval geweest, dan hadden we gevierd dat het de laatste avond in Kuala Lumpur was. We eten weer bij Bon Ton. Voor een zaterdagavond is het erg rustig. Dit komt door het slechte weer. Zoals voor ons al een traditie is geworden, sluiten we de avond af met ijskoffie.

Zondagmorgen is het tijd om te vertrekken naar Malakka. Met de taxi gaan we naar het busstation. We zijn er al voor tienen en dat terwijl de bus om 10.30 vertrekt. Als we informeren naar de bus naar Malakka blijkt dit de bus van 10 uur te zijn. Gelukkig is er nog ruimte aan boord zodat we een half uur eerder kunnen vertrekken. Het is een ritje van 2 uur in een luxe bus waar heel veel ruimte is. In Malakka aangekomen worden we gedropt op het busstation, Melaka Sentral. Direct hebben we de eerste taxichauffeur al bij ons staan. Teksi? No, wij gaan even kijken waar we gaan overnachten. Onder het genot van een drankje zoeken we in de Lonely Planet (het handboek voor de backpacker) naar een hotel, omdat we nog niets hebben geboekt. We zoeken hotel the Emperor uit. Met de taxi gaan we er naar toe. Bij het hotel biedt men ons een vriendelijk prijsje en we besluiten deze te nemen. We gaan eerst Malakka even in om te eten. Daarna gaan we terug naar het hotel en plonzen we in het zwembad (op de 7e etage).
Een verder update van vandaag volgt zo spoedig mogelijk.

We hebben inmiddels onze geheugenkaart en memorystick kunnen verschonen van het virus en hebben we foto's kunnen plaatsen bij het bericht De parel in de Andaman Zee. Heel veel kijk- en leesplezier gewenst.

Groeten van Baba en Nyonya Belanda.