Van Malakka naar Singapore

De plons in het zwembad was heerlijk. Wat een drukte zeg, wij met zijn tweeën en twee badmeesters. Op de 7e etage van het hotel is het heerlijk zwemmen geblazen. Het voelt hierboven goed koud aan, maar gelukkig is het zwembad niet verwarmd. 's Avonds gaan we Malakka in. Na de mislukte poging om ons internet bericht te plaatsen is het tijd om weer te eten. We lopen naar het oude centrum. En ja hoor, er is weer een avondmarkt. Het is de bedoeling om Nyonya en Baba te gaan eten. Nou ja, hun eten dan. Lang geleden kwamen Chinezen naar het Maleise schiereiland en die trouwden een Maleise vrouw, de nyonya. De Chinees wordt een Baba genoemd. Door deze combinatie is een nieuw cuisine ontstaan, nl. het nyonya food of Peranakan food. Het is een mengeling van Chinees en Maleis eten, maar een stuk pittiger en romiger. Op onze speurtocht komen we van alles tegen, behalve het Nyonya food. We besluiten maar op te geven en bij een fastfoodtentje te eten. Daarna gaan terug met de taxi. Onze chauffeur weet precies te vertellen waar de Nyonya en Baba restaurantjes zitten. Die gaan we morgenavond proberen.

De volgende dag gaan we verder met de toeristische toer. We gaan eerst naar een van de gebouwen waar de Hollanders hebben gezeten. In het Stadhuys is een museum gevestigd die het verhaal vertelt over Malakka. De Portugezen hebben hier eerst gezeten, daarna hadden de Nederlanders voor het zeggen en uiteindelijk de Britten gevolgd door de Japanners. Al deze invloeden vindt je terug in de stad. Kleurrijke becaks (fietstaxi's) met bloemen versierd rijden door de stad. Sommigen lijken op rijdende disco's. Daarna zijn we een stadswandeling gaan maken zoals geadviseerd in de Lonely Planet. Wij zijn niet de enigen want hordes toeristen met de Lonely Planet volgen dezelfde route. Ondertussen komen we bij een Nyonya en Baba huis, waar we een rondleiding krijgen. De Nyonya's en Baba's behoren tot de welgestelden van Malakka. Het is allemaal Chinese pracht en praal in het huis. De meubelstukken zijn handwerk afkomstig uit Malakka of helemaal uit China overgekomen. De Nyonya en Baba hebben een eigen traditie, kledingstijl en keuken ontwikkeld.

De wandeling maken we half af en we besluiten een eigen draai aan te geven. We nemen een taxi naar de Portugese wijk. De taxi is een oude barrel en de chauffeur nog ouder. De man is een gepensioneerde Chinees die voor zijn plezier rondrijdt. De zondagsrijder scheurt met ruim 20 kilometer per uur door de straten van Malakka. Ondertussen krijgen wij een complete toer en krijgen alle toeristische informatie te horen. Soms verstaanbaar.

Als we dan uiteindelijk aankomen, blijkt de wijk een grote teleurstelling te zijn. Erna is in haar jonge jaren hier geweest. Toen stonden er houten huizen met Portugese tegeltjes betegeld. In deze wijk wonen nakomelingen van de Portugese bezetters. De mensen hier dragen nog steeds Portugese voor- en achternamen, maar zijn qua huidskleur niet meer van de Maleisiërs te onderscheiden. Van de oude huizen is nu niets meer te vinden. Overal staan mooie kleine bungalowtjes. Er is echter nog wel een klein museum. De beheerder nodigt ons uit om de fototentoonstelling te komen bekijken. Ondertussen vertelt hij dat ze hier nog het oude Portugees uit 1600 spreken en dat ze de Portugese tradities nog hoog in het vaandel houden. Onze taxichauffeur gaat gezellig mee, voor hem lijkt dit ook nieuw te zijn. Na een halfuurtje is het weer tijd om te vertrekken. De chauffeur brengt ons naar Port Santiago waar een toren en een kerk uit de Portugese tijdperk staat. De kerk ligt boven op de heuvel en er zijn nog Hollandse graven aanwezig. Eigenlijk staat er een ruïne. Na dit bezoek gaan we terug naar het hotel en doen wij onze traditionele plons.

"s Avonds gaan we dan eindelijk Nyonyafood eten. We gaan naar restaurant Ole Sayang en bestellen kip, tahu, inktvis en groentes. We eten onze vingers er bij op. Wat is dit lekker! Vooral die verse tahu was overheerlijk. Na het eten gaan we wat drinken en nemen een taxi terug naar het oude centrum. Onze chauffeur Richard is een vrolijke kerel. Hij zegt dat we bij het slechtste restaurant hebben gegeten. Als we morgenavond weer gaan, zal hij ons naar het beste nyonya restaurant brengen. Is het niet lekkerder, dan is de taxirit gratis. Helaas gaan we morgen naar Singapore. We laten ons droppen bij een café, waar live muziek is. Een zanger op leeftijd zingt trieste liedjes uit vervlogen tijden. Gelukkig is er nog een zangeres die wel kan zingen en de boel een beetje opvrolijkt. Na een paar uurtjes houden wij het voor gezien en bellen Richard die ons terugrijdt naar het hotel. Ondertussen alle grappen van hem aanhorend…

Dinsdagmorgen is het tijd om naar Singapore te gaan. We hebben nog geen kaartjes voor de bus maar dit schijnt geen probleem te zijn. Vlak voor elven komen we op het station aan, kaartjes kopen en hup direct in de bus naar Singapore. Het is een rit van ongeveer 4 uurtjes. Bij de Maleise grens de bus uit, stempeltje halen, de bus in en dan op dezelfde manier Singapore in. Niet veel later komen we bij het hotel aan. Ik had via internet een kamer zonder ontbijt geboekt, maar deze kunnen we upgraden met ontbijt, de hele dag koffie en thee lurken, 4 stuks kleding wassen en 's avonds een cocktailtje en hapje halen. Dit aanbod nemen we aan en 's avonds gaan we voor het cocktailtje. Nou ja cocktail, het is een complete bar met sushi, dim sum en diverse andere luxe hapjes. Hier mogen we elke dag een paar uurtjes vertoeven. Heerlijk! ‘s Avonds eten we Indiaas bij café Shakuntala, waar we vorig jaar leuke herinneringen aan overgehouden hebben. Tot zover ons verhaal. Morgen gaan we weer verder.

Selamat
Erna en René