Op naar het noorden.
Door: René en Erna
Blijf op de hoogte en volg René en Erna
21 Augustus 2009 | Thailand, Ayutthaya
Goedenavond iedereen,
Het is weer leuk om alle reacties te lezen en nog leuker dat jullie van onze verslagen genieten, althans degene die gereageerd hebben.
Tja, waar waren we gebleven. We hadden een goede nachtrust nodig om bij te komen van Pat Pong. Maar de buurvrouw denkt er iets anders over. Midden in de nacht horen we de burvrouw oh, oh, oh, oh roepen. Ik weet niet wat er aan de hand was, maar het heeft de nachtrust wel verstoord. Maar goed, de volgende ochtend na de gebruikelijke plichtplegingen gaan we naar Chinatown. Vanaf het centraal station Hua Lamphong nemen we de tuktuk. Het is bloed en bloedjeheet. Gelukkig brengt de rit in de tuktuk wat verkoeling, want die scheurt overal tussen de rokende auto's en busjes door.
Vorig jaar waren we ook al in Chinatown geweest, alleen was dit bezoek van korte aard. We lopen door de nauwe straatjes, die volgepakt met winkeltjes. Erna grijpt haar kans en gaat winkeltje in en winkeltje uit. Erna ziet al weer mogelijkheden om een importzaak op te starten in sieraden en schoenen. Maar als ze een kraampje met pisang goreng ziet, komt ze weer met beide benen op de grond. We smullen van de pisang goreng en de gebakken zoete aardappeltjes. Al winkelend lopen we richting de Chao Phraya rivier. Vanaf hier nemen we de boot richting de Tempel of Dawn. Ook het boottochtje brengt weer verkoeling. We landen veilig bij Wat Arun (tempel of Dawn). Deze tempel ligt fraai aan de oever van de rivier. We weten nu waarom deze tempel of Dawn heet. Je moet hier echt niet overdag komen, we branden er weg!
Na dit bezoek nemen we de boot naar de Central Pier om met de skytrain en metro naar het hotel ter gaan. Het is 5 uur 's middags en doen effe een tukkie. De verstoorde nachtrust wordt nu weer gecompenseerd. 's Avonds is het weer tijd om te gaan eten. Als we het hotel uitgaan is het alleen nog maar warmer geworden (Erwin, ik denk dat het dezelfde temperatuur in Delhi moet zijn geweest). Het zweet gutst ons van het lichaam af. We zijn dan ook te beroerd om een stukje te lopen en nemen voor een meter of 800 de skyrain. Gelukkig ligt de plek waar we willen eten bij de uitgang van het station. Het is een overdekt pleintje (foodcourt) waarin allerlei restaurants zitten. We nemen een baars in zoetzure saus met rijst en groenten. Echt overheerlijk!
Plotseling horen we heel veel glas en scherven rinkelen. Achter ons wordt er man onwel. Hij stuitert achterover van zijn stoel en begint te schudden. Het bloed is uit zijn lichaam getrokken lijkt het wel. Gauw krijgt hij een dik stuk papier in de mond gedrukt zodat hij niet op zijn tong kan bijten. Het blijkt dat hij een epilepsie aanval heeft. Dit volgens een opaatje uit Groningen die naast ons zit. Er zijn direct veel mensen die de man helpen, alleen wordt er geen dokter of ambulance gebeld. Onze magen beginnen te protesteren, echte helden als we zijn.
De man komt gelukkig weer bij kennis. Wij vragen de rekening en begeven we ons naar het hotel, met nog steeds het gebeurde op onze netvlies. We zijn de hele avond van slag want echt prettig was dit niet om te zien en mee te maken. Zo zie je maar weer, als je gezond bent ben je rijk genoeg.
Vanochtend is het dan tijd om Bangkok te gaan verlaten en nemen de trein naar Ayuttahya. In tegenstelling tot vorig jaar vertrekt de trein nu op tijd. Het is slechts een ritje van 1,5 uur. En precies 7 minuten te laat komen we in Ayutthaya aan. We worden meteen benaderd door verschillende tuktuk chauffeurs. Voor 100 baht wil de chauffeur ons wel naar het hotel brengen. Wij willen niet meer dan 50 uitgeven. Volgens ons moet het niet zo ver zijn. Volgens de chauffeur wel. We beginnen dan maar te lopen in de brandende zon, rugzak op de nek en het kleintje voor. Gelukkig wordt de rugfzak al gauw lichter omdat het watervoorraadje er in no time door gaat. We komen een andere tuktuk chauffeur tegen en deze wil ons wel voor 60 baht wegbrengen. Deal, instappen en wegwezen en naar het hotel. Uiteindelijk blijk het toch nog een rot end te zijn en zijn we blij dat we dit stuk niet hebben gelopen.
Ten opzichte van het vorige hotel hebben we nu een simpele. Gewoon bed, douche en toilet. Kunnen we even weer bijkomen van alle luxe die we in Bangkok hadden. Zo rond 2 uur 's middags gaan we Ayutthaya in om de tempels te gaan bezoeken. Ayutthaya was in het verleden de hoofdstad van Siam (1350 BC) en er schijnen hier nogal wat ruines te zijn. Volgens de receptie in het hotel is het slechts 20 minuten lopen. Omdat we 4 weken niet in de sportschool komen, moeten we wel wat extra beweging krijgen. Dit ook ter compensatie van al het lekker eten. Het is in ieder geval niet overdreven want wij doen er 40 minuten over. In de brandende zon wel te verstaan!
Eindelijk komen we aan en het lukt ons nog om 2 tempels te bezoeken. De bouwwerken zijn imposant. Er is zelfs een boeddhabeeld in een boomstam te vinden. Er zijn inmiddels meer toeristen gekomen. We besluiten we dat het genoeg is en willen z.s.m. terug naar het hotel voor een verfrissende douche Dan vinden we het genoeg. We zijn bezweet tot op de bilnaad en willen een tuktuk nemen. Met de eerste chauffeur valt niet te praten. Hij vraagt 80 baht en geen baht minder. Als echte hollanders willen we altijd het onderste uit de kan halen, maar helaas. Wij lopen verder en al gauw stopt er een tuktuk met een man, vrouw en kind erin. Ze vragen met een vriendelijk gezicht een redelijke prijs en we gaan met hen in zee. We laten ons bij de nightmarket uit zetten. Meteen regelen we met hen een nachttour om langs de verlichtte tempels te rijden. Gauw een noodle en colaatje wegwerken om ons klaar te maken voor de nachtelijke toer.
We hebben om 7 uur bij het hotel afgesproken en stipt op tijd zijn ze er. We rijden half Ayutthaya af en zien alle mooie verlichte tempels. Na een dik uur worden we weer bij de avondmarkt afgezet waar we verder de lokale hapjes gaan verorberen.
Morgen zullen we naar Chiang Mai vertrekken. Daar zal de volgende reisverslag worden geschreven.
Wij groeten u allen vanuit Thailand! Kop kun ka en tot de volgende verslag.
René en Erna
Het is weer leuk om alle reacties te lezen en nog leuker dat jullie van onze verslagen genieten, althans degene die gereageerd hebben.
Tja, waar waren we gebleven. We hadden een goede nachtrust nodig om bij te komen van Pat Pong. Maar de buurvrouw denkt er iets anders over. Midden in de nacht horen we de burvrouw oh, oh, oh, oh roepen. Ik weet niet wat er aan de hand was, maar het heeft de nachtrust wel verstoord. Maar goed, de volgende ochtend na de gebruikelijke plichtplegingen gaan we naar Chinatown. Vanaf het centraal station Hua Lamphong nemen we de tuktuk. Het is bloed en bloedjeheet. Gelukkig brengt de rit in de tuktuk wat verkoeling, want die scheurt overal tussen de rokende auto's en busjes door.
Vorig jaar waren we ook al in Chinatown geweest, alleen was dit bezoek van korte aard. We lopen door de nauwe straatjes, die volgepakt met winkeltjes. Erna grijpt haar kans en gaat winkeltje in en winkeltje uit. Erna ziet al weer mogelijkheden om een importzaak op te starten in sieraden en schoenen. Maar als ze een kraampje met pisang goreng ziet, komt ze weer met beide benen op de grond. We smullen van de pisang goreng en de gebakken zoete aardappeltjes. Al winkelend lopen we richting de Chao Phraya rivier. Vanaf hier nemen we de boot richting de Tempel of Dawn. Ook het boottochtje brengt weer verkoeling. We landen veilig bij Wat Arun (tempel of Dawn). Deze tempel ligt fraai aan de oever van de rivier. We weten nu waarom deze tempel of Dawn heet. Je moet hier echt niet overdag komen, we branden er weg!
Na dit bezoek nemen we de boot naar de Central Pier om met de skytrain en metro naar het hotel ter gaan. Het is 5 uur 's middags en doen effe een tukkie. De verstoorde nachtrust wordt nu weer gecompenseerd. 's Avonds is het weer tijd om te gaan eten. Als we het hotel uitgaan is het alleen nog maar warmer geworden (Erwin, ik denk dat het dezelfde temperatuur in Delhi moet zijn geweest). Het zweet gutst ons van het lichaam af. We zijn dan ook te beroerd om een stukje te lopen en nemen voor een meter of 800 de skyrain. Gelukkig ligt de plek waar we willen eten bij de uitgang van het station. Het is een overdekt pleintje (foodcourt) waarin allerlei restaurants zitten. We nemen een baars in zoetzure saus met rijst en groenten. Echt overheerlijk!
Plotseling horen we heel veel glas en scherven rinkelen. Achter ons wordt er man onwel. Hij stuitert achterover van zijn stoel en begint te schudden. Het bloed is uit zijn lichaam getrokken lijkt het wel. Gauw krijgt hij een dik stuk papier in de mond gedrukt zodat hij niet op zijn tong kan bijten. Het blijkt dat hij een epilepsie aanval heeft. Dit volgens een opaatje uit Groningen die naast ons zit. Er zijn direct veel mensen die de man helpen, alleen wordt er geen dokter of ambulance gebeld. Onze magen beginnen te protesteren, echte helden als we zijn.
De man komt gelukkig weer bij kennis. Wij vragen de rekening en begeven we ons naar het hotel, met nog steeds het gebeurde op onze netvlies. We zijn de hele avond van slag want echt prettig was dit niet om te zien en mee te maken. Zo zie je maar weer, als je gezond bent ben je rijk genoeg.
Vanochtend is het dan tijd om Bangkok te gaan verlaten en nemen de trein naar Ayuttahya. In tegenstelling tot vorig jaar vertrekt de trein nu op tijd. Het is slechts een ritje van 1,5 uur. En precies 7 minuten te laat komen we in Ayutthaya aan. We worden meteen benaderd door verschillende tuktuk chauffeurs. Voor 100 baht wil de chauffeur ons wel naar het hotel brengen. Wij willen niet meer dan 50 uitgeven. Volgens ons moet het niet zo ver zijn. Volgens de chauffeur wel. We beginnen dan maar te lopen in de brandende zon, rugzak op de nek en het kleintje voor. Gelukkig wordt de rugfzak al gauw lichter omdat het watervoorraadje er in no time door gaat. We komen een andere tuktuk chauffeur tegen en deze wil ons wel voor 60 baht wegbrengen. Deal, instappen en wegwezen en naar het hotel. Uiteindelijk blijk het toch nog een rot end te zijn en zijn we blij dat we dit stuk niet hebben gelopen.
Ten opzichte van het vorige hotel hebben we nu een simpele. Gewoon bed, douche en toilet. Kunnen we even weer bijkomen van alle luxe die we in Bangkok hadden. Zo rond 2 uur 's middags gaan we Ayutthaya in om de tempels te gaan bezoeken. Ayutthaya was in het verleden de hoofdstad van Siam (1350 BC) en er schijnen hier nogal wat ruines te zijn. Volgens de receptie in het hotel is het slechts 20 minuten lopen. Omdat we 4 weken niet in de sportschool komen, moeten we wel wat extra beweging krijgen. Dit ook ter compensatie van al het lekker eten. Het is in ieder geval niet overdreven want wij doen er 40 minuten over. In de brandende zon wel te verstaan!
Eindelijk komen we aan en het lukt ons nog om 2 tempels te bezoeken. De bouwwerken zijn imposant. Er is zelfs een boeddhabeeld in een boomstam te vinden. Er zijn inmiddels meer toeristen gekomen. We besluiten we dat het genoeg is en willen z.s.m. terug naar het hotel voor een verfrissende douche Dan vinden we het genoeg. We zijn bezweet tot op de bilnaad en willen een tuktuk nemen. Met de eerste chauffeur valt niet te praten. Hij vraagt 80 baht en geen baht minder. Als echte hollanders willen we altijd het onderste uit de kan halen, maar helaas. Wij lopen verder en al gauw stopt er een tuktuk met een man, vrouw en kind erin. Ze vragen met een vriendelijk gezicht een redelijke prijs en we gaan met hen in zee. We laten ons bij de nightmarket uit zetten. Meteen regelen we met hen een nachttour om langs de verlichtte tempels te rijden. Gauw een noodle en colaatje wegwerken om ons klaar te maken voor de nachtelijke toer.
We hebben om 7 uur bij het hotel afgesproken en stipt op tijd zijn ze er. We rijden half Ayutthaya af en zien alle mooie verlichte tempels. Na een dik uur worden we weer bij de avondmarkt afgezet waar we verder de lokale hapjes gaan verorberen.
Morgen zullen we naar Chiang Mai vertrekken. Daar zal de volgende reisverslag worden geschreven.
Wij groeten u allen vanuit Thailand! Kop kun ka en tot de volgende verslag.
René en Erna
-
21 Augustus 2009 - 16:50
Pa En Ma:
Het was weer een prachtig reisverslag. Jullie hebben weer heel wat gedaan en zo te lezen veel zweten in de vakantie.....het was hier gisteren ook zeer heet 35 gr., vandaag weer koeler echt hollands, maar wel lekker.
Goede reis naar Chiang Mai en liefs en groetjes uit Emmen.
Pa en Ma. -
21 Augustus 2009 - 16:56
Etes:
wat een genot weer om jullie verslag te lezen ... het bovenstaande reisverslag is voor mij herkenbaar (toen in 1990, 1992 en 1999) .... nah ik ben weer benieuwd naar jullie volgende verslag naar en over changmai ...
sawatdee khrap -
21 Augustus 2009 - 19:29
Paola:
Hallo daar,
Waar halen jullie toch de energie vandaan om dit allemaal op te schrijven. Ik vind het echt geweldig. Mooie omschrijvingen van diverse plaatsen en mensen...
Afgelopen dinsdag hebben wij weer afscheid genomen van mijn ouders. Ze zijn drie maanden hier in Nederland geweest. Ze hebben een goede reis terug gehad en zijn nu nog steeds aan het bijkomen...
Geniet van jullie vakantie, ik volg jullie.
Liefs, Paola en gezin -
21 Augustus 2009 - 22:19
Nancy:
Hahahyeah. Die oh oh schreewende buurvrouw was vast aan het Karate'en. Hahahayeah. If you know what I mean. Wat is het toch weer heerlijk om jullie verslagen te lezen. Momenteel is het hier ook zeer tropisch en wanen we ons met z'n allen ook een beetje in Thailand. Ik zie hier ook overal Boedahbeelden (heb veel spiegels in huis). Maar we hebben helaas geen Tuk Tuk en nightmarkets. Over nightmarkets gesproken. Erna mocht je nog zo'n lamp kunnen bemachtigen (boven je eettafel) dan hou ik me zeer aanbevolen. En uhhhh voor 80 bath en niet meer. Hahahahyeah. Lieverds veel plezier in Chang Mai. Graag tot het volgende verslag. XX Love from us. -
24 Augustus 2009 - 07:34
Ollop:
Erna, Erna, Erna toch bij mij kun je oog pisang goreng krijgen voor o bath. Ik heb heerlijk genoten van jullie reisverslag.
cjum manis -
24 Augustus 2009 - 08:03
Ollop:
Ooh nee he, het is toch wat met de buren. Of ze verstoren de nachtrust van jullie met hun oh, oh, oh of door nieuwsgierigheid van de schuurmannetjes wordt de nachtrust van de buren verstoord. Het is jullie weer gelukt om de thuis blijvers te laten genieten van jullie verslag. -
24 Augustus 2009 - 14:18
Jeannette:
Tjaahh, wat zou zij nu toch met die oh oh`s willen kenbaar maken? Ik ben een nieuwsgierig aagje en wil toch hiervan het fijne van weten...geniet maar verder. -
27 Augustus 2009 - 00:57
Bens&Paulus:
Jaja ik ben de schade aan het inhalen met je leuke reisverhalen. En gaat het goed met de nachtrust? Je hebt gelijk
Baht het niet dan schaad het niet....
En wat voor lekkernijen hebben ze daar toch daar kan geen haggis of black pudding er tegen aan toch?
Kan het aan img0280 zien dat je flink aan het zweten ben... ahaieee....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
