Is iedereen hier de weg kwijt?

Na het maken van het reisverslag blijkt dat ik onze wekker een uur te ver heb gezet. We zijn dus om 7 uur opgestaan in plaats van 8 uur. Daarom was het zo rustig 's ochtends aan het ontbijt. We hebben gelukkig een uurtje extra om van de dag te genieten.

Vandaag gaan we naar de Grand Palace, het koninklijk paleis in Bangkok. We gaan er naar toe met de BTS skytrain. Bangkok heeft 2 lijnen met deze trein die, zoals de naam al doet vermoeden, in de lucht rijdt. We gaan naar de Chao Praya, de rivier die Bangkok in tweeën deelt. Daar kopen we een dagticket voor de boot, zodat we bij alle bezienswaardigheden in en uit kunnen stappen. De rivier is bruin van kleur en er zit een flinke stroming in. De taxiboten gaan af en aan. Eindelijk komt onze boot. Na een half uurtje varen worden we afgezet in de buurt van het paleis.

Als we richting het paleis lopen worden we aangesproken door een vriendelijke Thai. Hij vertelt dat er een ceremonie aan de gang is voor de monniken in de Grand Palace en dat het tot half 3 gesloten is voor publiek. Volgens hem kun je beter naar een andere tempel gaan. Hij pakt onze plattegrond en stippelt een route voor ons uit. Hij adviseert ons ook om naar een of andere winkelcomplex te gaan waar ze o.a. zijde tegen de laagste prijzen verkopen. In het gesprek vertellen wij dat we op huwelijksreis zijn. Hij helpt ons de tuk tuk in en we gaan naar de andere tempel. Daar worden we heel snel rondgeleid door een andere Thai, de zogenaamde manager die de supervisie heeft over de restauratie die op dat moment in uitvoering is. Terloops begint hij over onze huwelijksreis. Oei, dit hebben wij hem nooit verteld en langzamerhand bekruipt ons het gevoel dat we in een of andere verkooptruc zijn getrapt. Hij kan immers niet weten dat wij op huwelijksreis zijn, dus zit hij in het complot waarbij de eerst Thai betrokken is. Het is uiteindelijk de bedoeling om ons naar een verkoop van edelstenen te leiden. De edelstenen zijn zogenaamd 10 keer meer waard in het thuisland. Deze tactiek staat wel bekend als de Gem scam. Erna heeft hier al het een en ander over gelezen op het internet, maar dan met andere tactieken. Dus nu we er ingetrapt zijn willen we ook weten hoe de winkel eruit ziet! We doen gewoon mee. Wat een stelletje toneelspelers!

En zo tuffen wij met de tuk tuk verder. Na een tijdje worden we afgezet bij een mooi gebouw. We stappen binnen en we worden hartelijk begroet. Het is inderdaad het verkooppunt voor edelstenen. We weten nu waar we aan toe zijn, bedanken vriendelijk en vertrekken weer. Een vriendelijk gedag van het personeel is er niet meer bij. Onze tuk tuk chauffeur is duidelijk teleurgesteld. Loopt hij zijn bonus mis? Hij rijdt nog een stukje om en laat ons nog een dergelijk interessant verkooppunt zien: latex speelpakjes. Laat maar, daar hebben we thuis de kasten al vol van liggen.

We worden afgezet bij het Grand Palace. Het ziet er werkelijk sprookjeachtig uit. Het paleis is gebouwd in 1782 door koning Rama I. Het oude paleis stond in Thonburi aan de westkant van de Chao Praya rivier. Om diverse redenen liet hij een nieuw paleis bouwen aan de andere kant van de rivier. Naast de tempels waren er vroeger nog overheidsdiensten gehuisvest. Op dit complex bevindt zich Wat Prha Kaeo, de tempel waar de smaragden Boeddha (Emerald Buddha) staat. Dit beeld is gehouwen uit een blok groene jade en werd ontdekt in 1434 in Chiang Rai. Toen was het beeld bedekt met pleisterwerk. Een abt ontdekte later het jaden beeld. Na verschillende omzwervingen is dit beeld in Bangkok terecht gekomen.
De tempels zijn bedekt met bladgoud en je kunt wel zeggen dat het hier goud is wat er blinkt. We lopen een aantal uurtjes rond. Daarna willen we richting de boot en we vragen de weg naar de pier. Dit hadden we beter niet kunnen doen, want het was weer iemand die een verkooptruc met ons wil uithalen. We vinden uiteindelijk de weg zelf.

Ondertussen lopen we over een marktje waar eettentjes staan. We eten hier noodles en lopen dan richting Wat Pho oftewel de Tempel van de liggende Budda. Deze tempel is gebouwd in 1688. Hier moet de liggende Boeddha zijn.
We worden diverse keren aangesproken en er wordt ons verteld dat Wat Pho dicht is en kunnen beter ergens anders naar toe gaan. Ja ja dat zal wel weer.
Een idioot vertelt dat Wat Pho in het Grand Palace is. Een andere idioot doet zich voor als touristpolice en vertelt dat we niet iedereen moeten vertrouwen. Ook hij weet wel een andere plek. Idioot nummer 3 vertelt dat Wat Pho dicht is terwijl we voor de ingang staan en constateren dat het wel open is.

Afijn, we zijn uiteindelijk daar aangekomen. Er is inderdaad een megagrote liggende Budhha, 46 meter lang en 15 meter hoog. Wel spectaculair om te zien. De liggende Boeddha is versierd met bladgoud en met parelmoer op de voetzolen. Deze voetzolen tonen 108 voorspoedig gestemde afbeeldingen in een Chinese en Indische stijl.

Vervolgens gaan we naar Chinatown. Dit is de grootste die we ooit hebben gezien. We lopen door smalle winkelstraatjes en zien allerlei rare etenswaren. Een specialiteit zijn levende garnaaltjes. Deze worden gemengd met verse kruiden en in een minuut is uw wel heel erg verse gerecht klaar. In tegenstelling tot de toeristische zone worden we hier wel goed geholpen. Zodra we maar met een kaart in de handen staan komt er al iemand naar ons toe en stuurt ons de goede kant op.

Na een dagje sjouwen gaan we lekker terug naar het hotel. Vanwege de regen besluiten we in het hotel te eten. Daarna kijken we naar een bloedstollende film.

Groeten uit dampig Bangkok,
uw reporters René en Erna